κοπέλα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κοπέλα	οι	κοπέλες
γενική	της	κοπέλας		—
αιτιατική	την	κοπέλα	τις	κοπέλες
κλητική		κοπέλα		κοπέλες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κοπέλα < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κοπέλα < κοπέλ(ι) (υπηρέτης, προγονός) ή κόπελ(ος) + μεγεθυντικό επίθημα -α < άγνωστης ετυμολογίας ^[1] Για εκδοχές ετυμολόγησης^[2] δείτε το κοπέλι και το μεσαιωνικό κοπέλα

κοπέλα ή κοπέλλα θηλυκό

έφηβη ή νεαρή γυναίκα
⮡ Μεγάλωσε το κοριτσάκι μου, κι έγινε ολόκληρη κοπέλα!

→ δείτε τη λέξη παλικάρι (αρσενικό)
(επιτιμητικά)
Άντε κοπέλα μου! προχώρει να περάσουμε κι εμείς!
η φιλενάδα, ερωτική σύντροφος
⮡ Θα 'ρθω στην εκδρομή με την κοπέλα μου· μόνος δεν έρχομαι.

≈ συνώνυμα: γκόμενα, κορίτσι

≠ αντώνυμα: γκόμενος, αγόρι
νεαρή οικιακή βοηθός ή νεαρή υπάλληλος χαμηλής ιεραρχικά βαθμίδας
⮡ Πες στην κοπέλα να μου φτιάξει ένα καφεδάκι.

⮡ με εξυπηρέτησε η κοπέλα στο γκισέ

νεαρή γυναίκα

σύντροφος

→ δείτε τη λέξη κορίτσι

↑ κοπέλα, κοπέλι - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
↑ Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

κοπέλα < κοπέλ(ι) (υπηρέτης, προγονός) ή κόπελ(ος) + μεγεθυντικό επίθημα -α < άγνωστης ετυμολογίας. Εκδοχές ετυμολόγησης,^[1]: αρχική σημασία: υπηρέτρια ή παρακόρη σε ταβέρνα, με βάση την ιταλική coppella (μικρή κούπα, κυπελλάκι), υποκοριστικό του cupa. Δείτε και το κοπέλι.

κοπέλα θηλυκό

↑ Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

κοπέλα - Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].