θεοκτόνος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο/η	θεοκτόνος	το	θεοκτόνο
γενική	του/της	θεοκτόνου	του	θεοκτόνου
αιτιατική	τον/τη	θεοκτόνο	το	θεοκτόνο
κλητική		θεοκτόνε		θεοκτόνο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	θεοκτόνοι	τα	θεοκτόνα
γενική	των	θεοκτόνων	των	θεοκτόνων
αιτιατική	τους/τις	θεοκτόνους	τα	θεοκτόνα
κλητική		θεοκτόνοι		θεοκτόνα
Λόγιο επίθετο που δε συνηθίζει τον νεότερο τύπο του θηλυκού σε -α.
ομάδα '-ος -ος -ο', Κατηγορία όπως «εμβολοφόρος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

θεοκτόνος < (διαχρονικό δάνειο) μεσαιωνική ελληνική θεοκτόνος < ελληνιστική κοινή θεοκτόνος < θεο- + -κτόνος < αρχαία ελληνική θεός + κτείνω

Προφορά

ΔΦΑ : /θe.oˈkto.nos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : θε‐ο‐κτό‐νος

Επίθετο

θεοκτόνος, -ος, -ο

• (παρωχημένο)
  1. που σκοτώνει το θεό ^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)}
  2. (όπως και η μεσαιωνική σημασία) που σκότωσε τον Χριστό

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις θεός και κτείνω

Μεταφράσεις

    θεοκτόνος

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

θεοκτόνος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή θεοκτόνος < αρχαία ελληνική θεός + κτείνω

Επίθετο

θεοκτόνος

• που σκότωσε το Χριστό (για τους Ιουδαίους)

Πηγές

• θεοκτόνος -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	θεοκτόνος	τὸ	θεοκτόνον
γενική	τοῦ/τῆς	θεοκτόνου	τοῦ	θεοκτόνου
δοτική	τῷ/τῇ	θεοκτόνῳ	τῷ	θεοκτόνῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	θεοκτόνον	τὸ	θεοκτόνον
κλητική ὦ!		θεοκτόνε		θεοκτόνον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	θεοκτόνοι	τὰ	θεοκτόνᾰ
γενική	τῶν	θεοκτόνων	τῶν	θεοκτόνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	θεοκτόνοις	τοῖς	θεοκτόνοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	θεοκτόνους	τὰ	θεοκτόνᾰ
κλητική ὦ!		θεοκτόνοι		θεοκτόνᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	θεοκτόνω	τὼ	θεοκτόνω
γεν-δοτ	τοῖν	θεοκτόνοιν	τοῖν	θεοκτόνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «τοξοβόλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

θεοκτόνος (όψιμη ελληνιστική κοινή), λέξη του 4ου αιώνα < αρχαία ελληνική (θεός) θεο- + -κτόνος (κτείνω)

Επίθετο

θεοκτόνος, -ος, -ον

• (ελληνιστική κοινή) θεοκτόνος, όπως και η μεσαιωνική σημασία

Πηγές

• θεοκτόνος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.