θεο-

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

θεο- < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική θεο- < θε(ός) + -ο-

Προφορά

ΔΦΑ : /θe.o/

τυπογραφικός συλλαβισμός : θε‐ο-

Πρόθημα

θεο- ή θεό-, θε-

• πρώτο συνθετικό λέξεων σχετικών
  1. με το Θεό ή με θεούς, γενικότερα

     θεοτόκος, θεοφοβούμενος

     θεόσταλτος

     Θεάνθρωπος, 'θεάρεστος

     θεομηνία (αρχαία ελληνικά: οργή θεού)

  2. (μεγεθυντικό, λαϊκότροπο) με μεγάλα πράγματα, καταστάσεις, με σημασία «πολύ μεγάλο»

     θεοβάρελο

  3. (επιτατικό) με ιδιότητες που τις κατέχει κάποιος σε υπερθετικό βαθμό, με σημασία «εντελώς», «τελείως»
  4. θεογκόμενα

     θεότρελος (τελείως τρελός), θεόκουφος

     ≈ συνώνυμα: κατα-, ολο-, παν-

Άλλες μορφές

• θεό-
• θε- (πριν από φωνήεν)

Σύνθετα

• Νεοελληνικές λέξεις με πρόθημα θεο- στο Βικιλεξικό
• Νεοελληνικές λέξεις με πρόθημα θεό- στο Βικιλεξικό
• Νεοελληνικές λέξεις με πρόθημα θε- στο Βικιλεξικό

Μεταφράσεις

    θεο-