ολο-

Ελληνικά (el)

Ετυμολογία

ολο- < ελληνιστική κοινή ὁλ(ο)- < αρχαία ελληνική ὅλος· αρκετές λέξεις της νέας ελληνικής από ολο- συναντώνται ήδη στην αρχαία ελληνική (π.χ. ὁλόλευκος, ὁλοσχερής, ὁλόχρυσος), την ελληνιστική κοινή (π.χ. ὁλοστρόγγυλος, ὁλόσωμος, ὁλόψυχος) ή τη μεσαιωνική γλώσσα

(για επιστημονικούς όρους) ελληνογενής διαγλωσσική ορολογία holo-

Προφορά

ΔΦΑ : /ɔ.lɔ/

Πρόθημα

ολο-, ολό- (και ολ- όταν ακολουθούσε φωνήεν σε παλαιά σύνθετα)

• πρώτο συνθετικό λέξεων που

1. επιτείνει τη σημασία του επιθέτου που είναι δεύτερο συνθετικό

   ολόγυμνος

   ολάνθιστος

   ≈ συνώνυμα: κατα-, θεο-

2. δηλώνει αποκλειστικά το χρώμα του δεύτερου συνθετικού

   ολόμαυρος

3. δηλώνει αποκλειστικά το υλικό του δεύτερου συνθετικού

   ολόχρυσος

4. καλύπτει ή αναφέρεται σε ολόκληρη την επιφάνεια ή χρονική διάρκεια του δεύτερου συνθετικού

   ολοσέλιδος

   ολοήμερος

5. (επιστημονικοί όροι)

   ολόγραμμα < γαλλική hologramme

Δείτε επίσης

• Νεοελληνικές λέξεις με πρόθημα ολο- στο Βικιλεξικό
• Νεοελληνικές λέξεις με πρόθημα ολό- στο Βικιλεξικό
• Νεοελληνικές λέξεις με πρόθημα ολ- στο Βικιλεξικό

Μεταφράσεις

    ολο-

αγγλικά : holo- (en)