ζευγίτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ζευγίτης	οι	ζευγίτες
γενική	του	ζευγίτη	των	ζευγιτών
αιτιατική	τον	ζευγίτη	τους	ζευγίτες
κλητική		ζευγίτη		ζευγίτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ζευγίτης < μεσαιωνική ελληνική ζευγίτης < αρχαία ελληνική ζευγῖται < ζεῦγος

Ουσιαστικό

ζευγίτης αρσενικό

1. ζευγάς

   ≈ συνώνυμα: ζευγολάτης

2. (ιστορία) ο αρχαίος Αθηναίος που ανήκε στην τάξη των διακοσιομέδιμνων

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ζεύγος

Μεταφράσεις

    ζευγολάτης

αγγλικά : plower (en) αγγλικά : laboureur (en)

    ιστορικός όρος

αγγλικά : zeugitae (en) (πληθυντικός γαλλικά : zeugite (fr) γερμανικά : Zeugiten (de)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ζευγῑτα-
ονομαστική	ὁ	ζευγίτης	οἱ	ζευγῖται
γενική	τοῦ	ζευγίτου	τῶν	ζευγιτῶν
δοτική	τῷ	ζευγίτῃ	τοῖς	ζευγίταις
αιτιατική	τὸν	ζευγίτην	τοὺς	ζευγίτᾱς
κλητική ὦ!		ζευγῖτᾰ		ζευγῖται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ζευγίτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ζευγίταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ζευγίτης < ζεῦγ(ος) + -ίτης

Ουσιαστικό

ζευγίτης αρσενικό (ῑ) (θηλυκό ζευγῖτις)

1. ζεμένος σε ζυγό
2. (στρατιωτικός όρος) στρατιώτης σε στρατιωτικό ζυγό
3. (πολιτική) μέλος της τάξης των διακοσιομέδιμνων: → δείτε τη λέξη ζευγῖται

Πηγές

• ζευγίτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ζευγίτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.