δωροδόκος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	δωροδόκος	οι	δωροδόκοι
γενική	του/της	δωροδόκου	των	δωροδόκων
αιτιατική	τον/τη	δωροδόκο	τους/τις	δωροδόκους
κλητική		δωροδόκε		δωροδόκοι
Κατηγορία όπως «ζωγράφος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δωροδόκος < αρχαία ελληνική δωροδόκος < δῶρον + -δόκος

Ουσιαστικό

δωροδόκος αρσενικό ή θηλυκό

1. (λόγιο) που δωροδοκείται
2. (λόγιο) που δωροδοκεί

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις δωροδοκώ, δώρο και δέχομαι

Μεταφράσεις

    δωροδόκος

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	δωροδόκος	τὸ	δωροδόκον
γενική	τοῦ/τῆς	δωροδόκου	τοῦ	δωροδόκου
δοτική	τῷ/τῇ	δωροδόκῳ	τῷ	δωροδόκῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	δωροδόκον	τὸ	δωροδόκον
κλητική ὦ!		δωροδόκε		δωροδόκον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	δωροδόκοι	τὰ	δωροδόκᾰ
γενική	τῶν	δωροδόκων	τῶν	δωροδόκων
δοτική	τοῖς/ταῖς	δωροδόκοις	τοῖς	δωροδόκοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	δωροδόκους	τὰ	δωροδόκᾰ
κλητική ὦ!		δωροδόκοι		δωροδόκᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	δωροδόκω	τὼ	δωροδόκω
γεν-δοτ	τοῖν	δωροδόκοιν	τοῖν	δωροδόκοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «τοξοβόλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

δωροδόκος < δῶρον + -δόκος (< δέχομαι)

Ουσιαστικό

δωροδόκος, -ος, -ον

1. που δωροδοκείται, διεφθαρμένος
2. (ελληνιστική κοινή) που δωροδοκεί
3. (ελληνιστική κοινή) γενναιόδωρος, απλοχέρης