Τυφῶν

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	Τῡφαων- Συγκρίνετε με το Τῠφωεύς.
ονομαστική	ὁ	Τυφῶν	οἱ	Τυφῶνες
γενική	τοῦ	Τυφῶνος	τῶν	Τυφώνων
δοτική	τῷ	Τυφῶνῐ	τοῖς	Τυφῶσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Τυφῶνᾰ	τοὺς	Τυφῶνᾰς
κλητική ὦ!		Τυφῶν		Τυφῶνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Τυφῶνε
γεν-δοτ	τοῖν		Τυφώνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'Τυφῶν' όπως «Τυφῶν» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ο Τυφῶν δέχεται επίθεση από τον Δία.
Κρατική αρχαιολογική συλλογή Μονάχου, υδρία, περίπου 450 πκε.

Ετυμολογία

Τυφῶν < Τυφάων < δάνειο από προελληνική γλώσσα ή από γλώσσα της Μικράς Ασίας.

• Παρετυμολογία η σύνδεση με το τύφω (με μακρό ύψιλον ῡ σε αντίθεση με τον αρχαϊκό Τῠφωέα) και την οικογένεια για την πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *dʰewh₂- (καπνίζω, βγάζω καπνό)

Κύριο όνομα

Τυφῶν, -ῶνος (Τῡφῶν)

1. (θεωνύμιο, ελληνική μυθολογία) ο Τυφώνας, γιος της Γαίας και του Τάρταρου, πατέρας των ανέμων
2. (μεταφορικά) η προσωποποίηση του τύφου, της έπαρσης, της κενότητας της ματαιοδοξίας
3. (μετεωρολογία) → δείτε τη λέξη τυφῶν
4. (αστρονομία) κάποιος κομήτης

Άλλες μορφές

οι δισύλλαβοι τύποι, με μακρό ῡ. Οι τρισύλλαβοι τύποι με βραχύ ῠ.

• επικός τύπος : Τῠφάων (ασυναίρετος) & Τυφαόνιος
• Tῡφώς

Παράγωγα

• Τυφαονίς (θηλυκό του Τυφαόνιος
• τυφῶν
• Τυφωνία
• Τυφωνικός
• Τυφώνιοι
• Τυφώνιον
• Τυφώνιος / Τυφώνειος
• τυφωνοειδής
• τυφωνοειδῶς

Δείτε επίσης

• Τυφών στη Βικιπαίδεια 

Πηγές

• Τυφῶν - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• Τυφῶν - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.