Τούρκος

Ελληνικά (el)

Ετυμολογία

Τούρκος < μεσαιωνική ελληνική Τοῦρκος < τουρκική Türk < παλαιοτουρκικά 𐰜𐰼𐰇𐱅‎ (türük) < *𐰃𐰼𐰇𐱅‎ (türi: ρίζα, καταγωγή, ράτσα) < πρωτοτουρκική *türi- (καταγωγή)

Ουσιαστικό

Τούρκος αρσενικό

1. αυτός που κατάγεται από την Τουρκία
2. αυτός που έχει τουρκική ιθαγένεια ή υπηκοότητα
3. αυτός που ομιλεί μια από τις τουρκικές γλώσσες. Αναφέρεται σε πληθυσμούς που ζουν από τα Βαλκάνια μέχρι την Αν. Σιβηρία και την Δυτ. Κίνα.
4. (σε παλαιά κείμενα) Μουσουλμάνος υπήκοος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ανεξαρτήτως εθνότητας.

Εκφράσεις

• με κάνει Τούρκο → βλέπε έκφραση: μου τη δίνει
• βαστάτε Τούρκοι τα άλογα → βλέπε έκφραση: προειδοποίηση για καβγά
• βαστάτε Τούρκοι τα άρματα → βλέπε έκφραση: προειδοποίηση για καβγά

Συγγενικές λέξεις

• Τουρκάλα
• Τουρκαλάς
• Τουρκία

Μεταφράσεις

    Τούρκος

αγγλικά : Turk (en) γαλλικά : Turc (fr) ισπανικά : turco (es) ιταλικά : turco (it)

τουρκικά : Türk (tr)