ἄργυρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἄργυρος	οἱ	ἄργυροι
γενική	τοῦ	ἀργύρου	τῶν	ἀργύρων
δοτική	τῷ	ἀργύρῳ	τοῖς	ἀργύροις
αιτιατική	τὸν	ἄργυρον	τοὺς	ἀργύρους
κλητική ὦ!		ἄργυρε		ἄργυροι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀργύρω
γεν-δοτ	τοῖν		ἀργύροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄργυρος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₂erǵ-. Συγγενή: μυκηναϊκή 𐀀𐀓𐀫 (a-ku-ro), λατινική argentum, σανσκριτική अर्जुन (árjuna), παλαιά αρμενική արծաթ (arcat)

Ουσιαστικό

ἄργυρος αρσενικό

1. (μεταλλουργία) ο άργυρος
2. (νομίσματα) χρήματα σε αργυρά νομίσματα

Πηγές

• «ἄργυρος» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• «ἄργυρος» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.