πυρομάχος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	πυρομάχος	τὸ	πυρομάχον
γενική	τοῦ/τῆς	πυρομάχου	τοῦ	πυρομάχου
δοτική	τῷ/τῇ	πυρομάχῳ	τῷ	πυρομάχῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	πυρομάχον	τὸ	πυρομάχον
κλητική ὦ!		πυρομάχε		πυρομάχον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	πυρομάχοι	τὰ	πυρομάχᾰ
γενική	τῶν	πυρομάχων	τῶν	πυρομάχων
δοτική	τοῖς/ταῖς	πυρομάχοις	τοῖς	πυρομάχοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	πυρομάχους	τὰ	πυρομάχᾰ
κλητική ὦ!		πυρομάχοι		πυρομάχᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	πυρομάχω	τὼ	πυρομάχω
γεν-δοτ	τοῖν	πυρομάχοιν	τοῖν	πυρομάχοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «τοξοβόλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

πυρομάχος < πῦρ + μάχη

Επίθετο

πῠρομᾰ́χος, -ος, -ον (ελληνιστική κοινή)

• άλλη μορφή του πυριμάχος (στη νεότερη γραφή: πυρίμαχος)

1. ※  4ος/3ος πκε αιώνας ⌘ Θεόφραστος, De lapidibus, Fragment 2 Chapter 2 (2.2), @scaife.perseus

   Κατὰ δὴ τὴν πύρωσιν οἱ μὲν τήκονται καὶ ῥέουσιν ὥσπερ οἱ μεταλλευτοί. ῥεῖ γὰρ ἅμα τῷ ἀργύρῳ καὶ τῷ χαλκῷ καὶ σιδήρῳ καὶ ἡ λίθος ἡ ἐκ τούτων, εἴτʼ οὖν διὰ τὴν ὑγρότητα τῶν ἐνυπαρχόντων εἴτε καὶ διʼ αὐτούς. ὡσαύτως δὲ καὶ οἱ πυρομάχοι καὶ οἱ μυλίαι ῥέουσιν οἷς ἐπιτιθέασιν οἱ καίοντες.

Πηγές

• πυρομάχος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.