ἁρμονία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἁρμονίᾱ	αἱ	ἁρμονίαι
γενική	τῆς	ἁρμονίᾱς	τῶν	ἁρμονιῶν
δοτική	τῇ	ἁρμονίᾳ	ταῖς	ἁρμονίαις
αιτιατική	τὴν	ἁρμονίᾱν	τὰς	ἁρμονίᾱς
κλητική ὦ!		ἁρμονίᾱ		ἁρμονίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἁρμονίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἁρμονίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἁρμονία < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₂er- (συνδέω) → δείτε και τις λέξεις ἁρμόζω και ἀραρίσκω

Ουσιαστικό

ἁρμονία θηλυκό

1. (στον Όμηρο, ἁρμονίη) αρμός, αρμογή στις σανίδες πλοίου
2. συμφωνία, ομοφωνία
3. (μουσική) συμφωνία ήχων, (γενικά) ο μουσικός τόνος
   1. μουσικός τρόπος

      ⮡  ἁρμανία Λυδία (ο λυδικός τρόπος)

   2. μέθοδος κουρδίσματος
4. (προσωποποιημένο) → δείτε τη λέξη Ἁρμονία

Συγγενικά

 ετυμολογικό πεδίο 
ἁρμον- 

• Ἁρμονίδης
• Ἁρμονικός
• ἁρμονικός
• Ἁρμόνιος
• Ἁρμονιώδης
• Ἁρμονίζω
• Ἅρμων
• ἐξαρμόνιος
• ἐναρμόνιος
• παναρμόνιος
• πολυαρμόνιος
• συναρμονιάω

• → δείτε και τις λέξεις ἁρμόζω, ἀραρίσκω και ἅρμα

Απόγονοι

ἁρμονία (αρχαία ελληνικά)

⇘ νέα ελληνικά: αρμονία

↷ λατινικά: harmonia

→ παλαιά γαλλικά: harmonie

→ γαλλικά: harmonie

→ αγγλικά: harmony

→ ιταλικά: armonia

→ ισπανικά: armonia

και σε άλλες λατινογενείς γλώσσες

↴ ρωσικά: гармония (garmonija)

Πηγές

• ἁρμονία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἁρμονία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.