τενόρος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	τενόρος	οι	τενόροι
γενική	του	τενόρου	των	τενόρων
αιτιατική	τον	τενόρο	τους	τενόρους
κλητική		τενόρε		τενόροι
Κατηγορία όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τενόρος < (άμεσο δάνειο) ιταλική tenore + -ος < λατινική tenor < teneo

Προφορά

ΔΦΑ : /teˈno.ɾos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : τε‐νό‐ρος

Ουσιαστικό

τενόρος αρσενικό

1. (μουσική, επάγγελμα) ερμηνευτής της εκκλησιαστικής μουσικής και του λυρικού θεάτρου, του οποίου η φυσική φωνή εκτείνεται σε οκτάβες υψηλότερες από του βαρυτόνου, αλλά χαμηλότερες από του κόντρα τενόρου (και παλαιότερα του καστράτου)

   ※ Τί βαρύτονοι τενόροι καὶ ἀφράταις πριμαδόναις! / Διατρέχει τοὺς πενῆντα καὶ ἡ μᾶλλον νεωτέρα, / καὶ τὸ θέατρον κουνιέται σὰν ἀρχίζουν ἡ γοργόναις / μὲ τῇς ἄγριαις φωναῖς των νὰ μᾶς κλαῖνε τὸν πατέρα. (Γεώργιος Σουρής, Δημόσια θεάματα, 1885)

2. είδος κλάξον ή κόρνας δύο τόνων

   ≈ συνώνυμα: τενόρο

Συνώνυμα

• οξύφωνος
• υψίφωνος

Αντώνυμα

• βαρύτονος
• μπάσος

Δείτε επίσης

• τενόρος στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    υψίφωνος

αγγλικά : tenor (en) γερμανικά : Tenor (de)

    κόρνα

αγγλικά : hooter (en)