καστράτος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	καστράτος	οι	καστράτοι
γενική	του	καστράτου	των	καστράτων
αιτιατική	τον	καστράτο	τους	καστράτους
κλητική		καστράτε		καστράτοι
Κατηγορία όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καστράτος < (άμεσο δάνειο) ιταλική castrato + -ς, Αναδανεισμός, ετυμολογικό ζεύγος με τη μεσαιωνική ελληνική καστράτος < λατινική castratus (ευνουχισμένος)

Ουσιαστικό

καστράτος αρσενικό

• (μουσική, επάγγελμα) άνδρας ερμηνευτής της εκκλησιαστικής μουσικής και της όπερας από το 16ο έως τα τέλη του 18ου αιώνα, ο οποίος είχε υποστεί ευνουχισμό στην παιδική ηλικία, ώστε η φωνή του να διατηρήσει την ικανότητα να αποδίδει πολύ ψηλές νότες

Δείτε επίσης

• καστράτος στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    καστράτος

αγγλικά : castrato (en)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

καστράτος, λέξη του 6ου αιώνα < (άμεσο δάνειο) λατινική castratus < ρήμα castro (ευνουχίζω)

Ουσιαστικό

καστράτος αρσενικό

• ο ευνούχος

Πηγές

• καστράτος - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)
• καστράτος -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].