σύζευξη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	σύζευξη	οι	συζεύξεις
γενική	της	σύζευξης*	των	συζεύξεων
αιτιατική	τη	σύζευξη	τις	συζεύξεις
κλητική		σύζευξη		συζεύξεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, συζεύξεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σύζευξη < αρχαία ελληνική σύζευξις ((σημασιολογικό δάνειο) γαλλική copulation / jonction / liaison)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈsi.zef.ksi/

Ουσιαστικό

σύζευξη θηλυκό

1. το ζέψιμο δύο ή περισσοτέρων υποζυγίων (αλόγων, βοδιών, κ.ά.) για όργωμα, μεταφορά άμαξας, κ.λπ.
2. (μεταφορικά) συνένωση, συναρμογή, στενή σύνδεση

   σύζευξη σκοπών

3. συνένωση μηχανών ή ηλεκτρικών συσκευών, ώστε να λειτουργούν ταυτόχρονα
4. (βιολογία) η ένωση δύο ανθρώπων και η ανταλλαγή γεννητικών προϊόντων
5. η ένωση διά του γάμου
6. (λογική) λογικός δυαδικός τελεστής (πράξη) που δέχεται δύο λογικές προτάσεις και δίνει αποτέλεσμα 'Αληθής' (true) όταν και οι δύο προτάσεις είναι 'Αληθείς', αλλιώς δίνει 'Ψευδής' (false)

   Συμβολισμός: ∧, όπως $p\land q$, όπου $p,q$ λογικές προτάσεις και διαβάζεται «p και q»

   Αντίθετο: διάζευξη

   Υπερώνυμο: λογικό συνδετικό

7. (λογική) η σύνθετη λογική πρόταση (συζευκτική πρόταση) που προκύπτει από το συνδυασμό δύο προτάσεων με τον λογικό τελεστή ∧ (βλ. προηγούμενο)

Συνώνυμα

• γάμος, ένωση
• σύνδεση, σύζευγμα
• συζυγία, συνένωση

Μεταφράσεις

    ένωση

αγγλικά : conjunction (en) (1) γαλλικά : conjonction (fr) (1) εσπεράντο : konjunkcio (eo) (1) ιαπωνικά : 接続詞 (ja) (setsuzokushi) (1)