συγκληρονόμος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	συγκληρονόμος	οι	συγκληρονόμοι
γενική	του/της	συγκληρονόμου	των	συγκληρονόμων
αιτιατική	τον/τη	συγκληρονόμο	τους/τις	συγκληρονόμους
κλητική		συγκληρονόμε		συγκληρονόμοι
Κατηγορία όπως «ζωγράφος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συγκληρονόμος < ελληνιστική κοινή συγκληρονόμος < συγ- + κληρονόμος

Ουσιαστικό

συγκληρονόμος αρσενικό ή θηλυκό

• (νομικός όρος) που κληρονομεί μαζί με άλλους

Συγγενικά

• συγκληρονομία
• συγκληρονομώ
• → και δείτε τη λέξη κληρονόμος

Δείτε επίσης

• συγκληροδόχος

Μεταφράσεις

    συγκληρονόμος

Πηγές

• συγκληρονόμος - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• συγκληρονόμος - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	συγκληρονόμος	τὸ	συγκληρονόμον
γενική	τοῦ/τῆς	συγκληρονόμου	τοῦ	συγκληρονόμου
δοτική	τῷ/τῇ	συγκληρονόμῳ	τῷ	συγκληρονόμῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	συγκληρονόμον	τὸ	συγκληρονόμον
κλητική ὦ!		συγκληρονόμε		συγκληρονόμον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	συγκληρονόμοι	τὰ	συγκληρονόμᾰ
γενική	τῶν	συγκληρονόμων	τῶν	συγκληρονόμων
δοτική	τοῖς/ταῖς	συγκληρονόμοις	τοῖς	συγκληρονόμοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	συγκληρονόμους	τὰ	συγκληρονόμᾰ
κλητική ὦ!		συγκληρονόμοι		συγκληρονόμᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	συγκληρονόμω	τὼ	συγκληρονόμω
γεν-δοτ	τοῖν	συγκληρονόμοιν	τοῖν	συγκληρονόμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «τοξοβόλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

συγκληρονόμος (ελληνιστική κοινή) < συν- + κληρονόμος

Επίθετο

συγκληρονόμος, -ος, -ον (ελληνιστική κοινή)

• που κληρονομεί από κοινού με κάποιον

  ※  2ος κε αιώνας ⌘ Καινή Διαθήκη, Προς Ρωμαίους, 8.17, (8.16-8.17)

  αὐτὸ τὸ Πνεῦμα συμμαρτυρεῖ τῷ πνεύματι ἡμῶν, ὅτι ἐσμὲν τέκνα Θεοῦ· εἰ δὲ τέκνα, καὶ κληρονόμοι· κληρονόμοι μὲν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ· εἴπερ συμπάσχομεν, ἵνα καὶ συνδοξασθῶμεν.

  ※  2ος κε αιώνας ⌘ Καινή Διαθήκη, Πέτρου ἐπιστολὴ καθολικὴ πρώτη, 3.7

  Οἱ ἄνδρες ὁμοίως, συνοικοῦντες κατὰ γνῶσιν, ὡς ἀσθενεστέρῳ σκεύει τῷ γυναικείῳ ἀπονέμοντες τιμήν, ὡς καὶ συγκληρονόμοι χάριτος ζωῆς, εἰς τὸ μὴ ἐκκόπτεσθαι τὰς προσευχὰς ὑμῶν.

Πηγές

• συγκληρονόμος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• συγκληρονόμος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.