πρωτοστάτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	πρωτοστάτης	οι	πρωτοστάτες
γενική	του	πρωτοστάτη	των	πρωτοστατών
αιτιατική	τον	πρωτοστάτη	τους	πρωτοστάτες
κλητική		πρωτοστάτη		πρωτοστάτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πρωτοστάτης < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική πρωτοστάτης < πρωτο- + στα- + -της

Προφορά

ΔΦΑ : /pɾo.toˈsta.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πρω‐το‐στά‐της

Ουσιαστικό

πρωτοστάτης αρσενικό

• που πρωτοστατεί, που ηγείται και εμπνέει

Μεταφράσεις

    πρωτοστάτης

γαλλικά : meneur (fr), leader (fr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	πρωτοστᾰτα-
ονομαστική	ὁ	πρωτοστάτης	οἱ	πρωτοστάται
γενική	τοῦ	πρωτοστάτου	τῶν	πρωτοστατῶν
δοτική	τῷ	πρωτοστάτῃ	τοῖς	πρωτοστάταις
αιτιατική	τὸν	πρωτοστάτην	τοὺς	πρωτοστάτᾱς
κλητική ὦ!		πρωτοστάτᾰ		πρωτοστάται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πρωτοστάτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		πρωτοστάταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πρωτοστάτης < πρωτο- + στα- (θέμα του ἵστημι) + -της

Ουσιαστικό

πρωτοστάτης [ᾰ] αρσενικό

1. πρώτος σε ιεραρχική σειρά, στη θέση, ειδικά σε στρατιωτική διάταξη

   ⮡  οἱ πρωτοστάται (άνδρες στην πρώτη γραμμή)

2. (ελληνιστική σημασία)
   1. συνώνυμο του λοχαγός
   2. αρχηγός

Παράγωγα

• πρωτοστατέω/πρωτοστατῶ
• πρωτοστασία

Συγγενικά

• πρωτοστάσιον

→ και δείτε τις λέξεις πρῶτος, στάσις και ἵστημι

Πηγές

• πρωτοστάτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πρωτοστάτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.