προνόμιο

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	προνόμιο	τα	προνόμια
γενική	του	προνομίου & προνόμιου	των	προνομίων
αιτιατική	το	προνόμιο	τα	προνόμια
κλητική		προνόμιο		προνόμια
Κατηγορία όπως «πρόσωπο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

προνόμιο < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή προνόμιον^[1] < πρό + νόμος

προνόμιο ουδέτερο

δικαίωμα ή αγαθό που ανήκει ή έχει παραχωρηθεί σε κάποιον ή κάποιους κατ' εξαίρεση
⮡ ο Σουλτάνος Μωάμεθ Β΄ παραχώρησε προνόμια στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης
αγαθό που το απολαμβάνουν συγκεκριμένα άτομα ή ομάδα ή κοινωνική τάξη
⮡ πριν τον 20ό αιώνα η ενασχόληση με την επιστήμη ήταν αποκλειστικά ανδρικό προνόμιο

⮡ η εκπαίδευση δεν είναι πια προνόμιο των λίγων

προνόμιο