προνόμιο

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	προνόμιο	τα	προνόμια
γενική	του	προνομίου	των	προνομίων
αιτιατική	το	προνόμιο	τα	προνόμια
κλητική		προνόμιο		προνόμια
Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προνόμιο < (λόγιο) ελληνιστική κοινή προνόμιον < πρό + νόμος

Προφορά

ΔΦΑ : /pɾɔˈnɔ.mi.ɔ/

συλλαβισμός : προ‐νό‐μι‐ο

Ουσιαστικό

προνόμιο ουδέτερο

1. δικαίωμα ή αγαθό που ανήκει ή έχει παραχωρηθεί σε κάποιον ή κάποιους κατ' εξαίρεση

   ↪ ο Σουλτάνος Μωάμεθ Β΄ παραχώρησε προνόμια στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης

2. αγαθό που το απολαμβάνουν συγκεκριμένα άτομα ή ομάδα ή κοινωνική τάξη

   ↪ πριν τον 20ό αιώνα η ενασχόληση με την επιστήμη ήταν αποκλειστικά ανδρικό προνόμιο

   ↪ η εκπαίδευση δεν είναι πια προνόμιο των λίγων

Συγγενικές λέξεις

• προνομία
• προνομιακός
• προνομιούχος

Μεταφράσεις

    προνόμιο

αγγλικά : privilege (en), prerogative (en), perquisite (en) γαλλικά : privilège (fr)

γερμανικά : Vorrecht (de) εσπεράντο : privilegio (eo) πολωνικά : przywilej (pl)