παραστάτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	παραστάτης	οι	παραστάτες
γενική	του	παραστάτη	των	παραστατών
αιτιατική	τον	παραστάτη	τους	παραστάτες
κλητική		παραστάτη		παραστάτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παραστάτης < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική παραστάτης < παρίσταμαι

Ουσιαστικό

παραστάτης αρσενικό θηλυκό: παραστάτρια / παραστάτιδα)

1. που στέκεται δίπλα
2. o συμπαραστάτης
3. η παραστάδα

Μεταφράσεις

    παραστάτης

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	παραστάτης	οἱ	παραστάται
γενική	τοῦ	παραστάτου	τῶν	παραστατῶν
δοτική	τῷ	παραστάτῃ	τοῖς	παραστάταις
αιτιατική	τὸν	παραστάτην	τοὺς	παραστάτᾱς
κλητική ὦ!		παραστάτᾰ		παραστάται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παραστάτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		παραστάταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παραστάτης < παρίσταμαι < παρα- + ἵσταμαι, παθητική φωνή του ρήματος ἵστημι

Ουσιαστικό

παραστάτης [στᾰ] αρσενικό (θηλυκό: παραστάτις)

1. που στέκεται δίπλα
2. βοηθός, συμπαραστάτης, υπερασπιστής
3. συστρατιώτης, συμπολεμιστής

Πηγές

• παραστάτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• παραστάτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.