παραστάτις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	παραστάτις	αἱ	παραστάτιδες
γενική	τῆς	παραστάτιδος	τῶν	παραστατίδων
δοτική	τῇ	παραστάτιδῐ	ταῖς	παραστάτισῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	παραστάτιν	τὰς	παραστάτιδᾰς
κλητική ὦ!		παραστάτι		παραστάτιδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παραστάτιδε
γεν-δοτ	τοῖν		παραστατίδοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παραστάτις < παραστάτ(ης) + -ις

Ουσιαστικό

παραστάτις, -ιδος θηλυκό

• θηλυκό του παραστάτης: η βοηθός, παραστάτιδα, επίκουρος

Πηγές

• παραστάτις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• παραστάτις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.