παράληψη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	παράληψη	οι	παραλήψεις
γενική	της	παράληψης*	των	παραλήψεων
αιτιατική	την	παράληψη	τις	παραλήψεις
κλητική		παράληψη		παραλήψεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, παραλήψεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παράληψη < (καθαρεύουσα) παράλη(ψις) < -ψη < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική παράληψις < παραλαμβάνω < παρά + λαμβάνω. Μορφολογικά, παρά- + λήψη.

Προφορά

ΔΦΑ : /paˈɾa.li.psi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πα‐ρά‐λη‐ψη

ομόηχο: παράλειψη

Ουσιαστικό

παράληψη θηλυκό

1. (παρωχημένο, λόγιο) συνώνυμο του παραλαβή

   ⮡  παράληψη δήλωσης δεδομένων

2. συχνά, σφαλερή γραφή του παράλειψη (το να παραλείπεις, να ξεχνάς κάτι)

Πηγές

• «παράληψη» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)
• «παράληψις» και νεώτ. -η - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .
• «παράληψη» στα Σώματα Κειμένων στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας