λακαταπύγων

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	λακαταπύγων	τὸ	λακατάπυγον
γενική	τοῦ/τῆς	λακαταπύγονος	τοῦ	λακαταπύγονος
δοτική	τῷ/τῇ	λακαταπύγονῐ	τῷ	λακαταπύγονῐ
αιτιατική	τὸν/τὴν	λακαταπύγονᾰ	τὸ	λακατάπυγον
κλητική ὦ!		λακατάπυγον		λακατάπυγον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	λακαταπύγονες	τὰ	λακαταπύγονᾰ
γενική	τῶν	λακαταπυγόνων	τῶν	λακαταπυγόνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	λακαταπύγοσῐ(ν)	τοῖς	λακαταπύγοσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	λακαταπύγονᾰς	τὰ	λακαταπύγονᾰ
κλητική ὦ!		λακαταπύγονες		λακαταπύγονᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	λακαταπύγονε	τὼ	λακαταπύγονε
γεν-δοτ	τοῖν	λακαταπυγόνοιν	τοῖν	λακαταπυγόνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'εὐδαίμων' όπως «εὐδαίμων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

λακαταπύγων < επιτατικό λα- + καταπύγων

Επίθετο

λακαταπύγων, -ων, λακατάπυγον (δείτε #σχόλιο για το ουδέτερο στο καταπύγων)

• (επιτατικό επίθετο) που είναι πολύ αισχρός, ιδιαίτερα λάγνος ή ακόλαστος· που έχει τάση προς την παρά φύσιν συνουσία

Πηγές

• λακαταπύγων - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λακαταπύγων - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.