ξεκωλιάρης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	ξεκωλιάρης	η	ξεκωλιάρα	το	ξεκωλιάρικο
γενική	του	ξεκωλιάρη	της	ξεκωλιάρας	του	ξεκωλιάρικου
αιτιατική	τον	ξεκωλιάρη	την	ξεκωλιάρα	το	ξεκωλιάρικο
κλητική		ξεκωλιάρη		ξεκωλιάρα		ξεκωλιάρικο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	ξεκωλιάρηδες	οι	ξεκωλιάρες	τα	ξεκωλιάρικα
γενική	των	ξεκωλιάρηδων		—	των	ξεκωλιάρικων
αιτιατική	τους	ξεκωλιάρηδες	τις	ξεκωλιάρες	τα	ξεκωλιάρικα
κλητική		ξεκωλιάρηδες		ξεκωλιάρες		ξεκωλιάρικα
To ουδέτερο, από τα επίθετα σε -ικος. Το αρσενικό και το θηλυκό, και ως ουσιαστικά.
Κατηγορία όπως «ζηλιάρης» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ξεκωλιάρης < ξε- + κώλ(ος) + -ιάρης

Προφορά

ΔΦΑ : /kse.koˈʎa.ɾis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ξε‐κω‐λιά‐ρης

Επίθετο

ξεκωλιάρης, -α, -ικο

1. (λαϊκότροπο) πολύ τυχερός, συνήθως στο τζόγο

   → δείτε και τη λέξη κωλόφαρδος

2. (υβριστικό) ο παλιάνθρωπος, ο άτιμος, που δεν έχει τσίπα
3. → δείτε και το θηλυκό ξεκωλιάρα

Συγγενικά

• ξέκωλος
• ξεκώλωμα
• ξεκωλωμένος
• ξεκωλώνω, ξεκωλώνομαι

Μεταφράσεις

    τυχερός στον τζόγο