καταπύγων

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	καταπύγων	τὸ	κατάπυγον
γενική	τοῦ/τῆς	καταπύγονος	τοῦ	καταπύγονος
δοτική	τῷ/τῇ	καταπύγονῐ	τῷ	καταπύγονῐ
αιτιατική	τὸν/τὴν	καταπύγονᾰ	τὸ	κατάπυγον
κλητική ὦ!		κατάπυγον		κατάπυγον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	καταπύγονες	τὰ	καταπύγονᾰ
γενική	τῶν	καταπυγόνων	τῶν	καταπυγόνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	καταπύγοσῐ(ν)	τοῖς	καταπύγοσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	καταπύγονᾰς	τὰ	καταπύγονᾰ
κλητική ὦ!		καταπύγονες		καταπύγονᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	καταπύγονε	τὼ	καταπύγονε
γεν-δοτ	τοῖν	καταπυγόνοιν	τοῖν	καταπυγόνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'εὐδαίμων' όπως «εὐδαίμων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία 1

καταπύγων < κατα- + πυγ(ή) + -ων

Επίθετο

καταπύγων, -ων, κατάπυγον / καταπῦγον, συγκριτικός :καταπυγωνέστερος/καταπυγονέστερος, υπερθετικός :καταπυγονέστατος

• λάγνος, πρόστυχος, αχρείος, ασελγής, κίναιδος

  ※  6ος πκε αιώνας, Επιγραφή από τον Τριπόταμο της Τήνου. IG XII,5. @epigraphy.packhum.org

  Πυρίης Ἀκήστορος
  οἰφόλης
  <ἤ>θρησα, καταπύγων.

  ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Ἱππῆς, στίχ. 639 (638-639)

  ταῦτα φροντίζοντί μοι | ἐκ δεξιᾶς ἐπέπαρδε καταπύγων ἀνήρ.

  Την ώρα που αυτά κλωθογύριζα, απ᾽ τα δεξιά μου αμόλησε πορδή ένας ξεφτίλας πούστης.

  Μετάφραση (2005): Ηλίας Σπυρόπουλος, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

  ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Νεφέλαι, στίχ. 909

  καταπύγων εἶ κἀναίσχυντος

  Ξετσίπωτος είσαι κι αισχρός…

  Μετάφραση (1967): Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα: Τυποβιβλιοτεχνική @greek‑language.gr

Συνώνυμα

• κατάπυγος

Παράγωγα

παράγωγα και σύνθετα

• λακαταπύγων / λακκαταπύγων
• παγκαταπύγων

Συγγενικά

• καταπυγέω
• καταπυγίζω
• καταπυγοσύνη
• καταπυγόσυνος

Ετυμολογία 2

καταπύγων < ουσιαστικοποιημένο αρσενικό του επιθέτου καταπύγων

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	καταπύγων	οἱ	καταπύγωνες
γενική	τοῦ	καταπύγωνος	τῶν	καταπυγώνων
δοτική	τῷ	καταπύγωνῐ	τοῖς	καταπύγωσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	καταπύγωνᾰ	τοὺς	καταπύγωνᾰς
κλητική ὦ!		καταπύγων		καταπύγωνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καταπύγωνε
γεν-δοτ	τοῖν		καταπυγώνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κώδων' όπως «κώδων» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ουσιαστικό

καταπύγων αρσενικό

• (στους Αττικούς συγγραφείς) το μεσαίο δάχτυλο ως άσμενη χειρονομία

Πηγές

• καταπύγων - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• καταπύγων - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• τόμος B΄ (Αθήνα 1902), σελ. 648 - Liddell, Henry George. Scott, Robert, Αν. Κωνσταντινίδης (εκδ.) Μέγα λεξικόν της ελληνικής γλώσσης. Μετάφραση: Ξενοφών Π. Μόσχος. Επιμέλεια: Μιχαήλ Κωνσταντινίδης. Τυπογραφικά Καταστήματα Ανέστη Κωνσταντινίδη (1901-1906). Ανατύπωση: Ι. Σιδέρης, χ.χ. Τόμοι 4. - online στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Τμήμα Μαθηματικών