κουμάσι

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	κουμάσι	τα	κουμάσια
γενική	του	κουμασιού	των	κουμασιών
αιτιατική	το	κουμάσι	τα	κουμάσια
κλητική		κουμάσι		κουμάσια
Οι καταλήξεις -ιού, -ια, -ιών προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «τραγούδι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Προφορά

ΔΦΑ : /kuˈma.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κου‐μά‐σι

Ετυμολογία 1

κουμάσι < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κουμάσι(ν) (στη σημασία: ρούχο) < τουρκική kumaş < αραβική قُمَاش (qumāš, υφάσματα, ρούχα, κουρέλια) < ρίζα ق م ش ‎(q-m-š)

Ουσιαστικό

κουμάσι ουδέτερο

• (μεταφορικά, λαϊκότροπο) κάποιος που δεν είναι σοβαρός

  ※  Καλά κουμάσια και του λόγου τους. (Συννεφιάζει, Μ. Λουντέμης)

  ≈ συνώνυμα: τιποτένιος, φαύλος

Μεταφράσεις

    κουμάσι

→ δείτε τις λέξεις παλιάνθρωπος, τιποτένιος και φαύλος

Ετυμολογία 2

κουμάσι < μεσαιωνική ελληνική κουμάσι(ν) (στη σημασία: ορνιθώνας]] / κουμάσιον / κομάσι < τουρκική kümes < περσική کومه (kume: καλύβα) ^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)}

Ουσιαστικό

κουμάσι ουδέτερο

1. (παρωχημένο) το κοτέτσι

   ≈ συνώνυμα: ορνιθώνας

2. (ιδιωματικό, παρωχημένο) διώροφο κτίσμα που στο ισόγειο στέγαζαν το γουρούνι και στον απάνω όροφο τις κότες

   ※  Αυτό μοιάζει με το προγνωστικό που λεν οι χωριάτες για τον καιρό, που όταν βλέπουν τα γουρούνια τους να τραβούν κλαριά μέσα στα κουμάσια τους λένε θα κακοκαιρίσει! (Βασίλης Ρώτας Οι ροδιές της Ζήρειας [διήγημα])

Μεταφράσεις

    κουμάσι

→ δείτε τη λέξη κοτέτσι

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ουσιαστικό

κουμάσι ουδέτερο

• άλλη μορφή του κουμάσιν

Πηγές

• κουμάσι -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].