κανόνισμα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	κανόνισμα	τα	κανονίσματα
γενική	του	κανονίσματος	των	κανονισμάτων
αιτιατική	το	κανόνισμα	τα	κανονίσματα
κλητική		κανόνισμα		κανονίσματα
Κατηγορία όπως «όνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κανόνισμα < κανονίζω, κανονισ- + -μα. Διαφορετικό το ελληνιστικό κανόνισμα.

Προφορά

ΔΦΑ : /kaˈno.ni.zma/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐νό‐νι‐σμα

Ουσιαστικό

κανόνισμα ουδέτερο

• (οικείο) η διαδικασία, η ενέργεια του κανονίζω

Συνώνυμα

• τακτοποίηση
• ρύθμιση

Μεταφράσεις

    κανόνισμα

→ δείτε τις λέξεις τακτοποίηση και ρύθμιση

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	κανόνισμᾰ	τὰ	κανονίσμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	κανονίσμᾰτος	τῶν	κανονισμᾰ́των
δοτική	τῷ	κανονίσμᾰτῐ	τοῖς	κανονίσμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	κανόνισμᾰ	τὰ	κανονίσμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		κανόνισμᾰ		κανονίσμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κανονίσμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		κανονισμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κανόνισμα (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική κανονίζω, κανονισ- + -μα

Ουσιαστικό

κανόνισμα ουδέτερο

1. (ελληνιστική κοινή) ο χάρακας
2. (ελληνιστική κοινή, γραμματική) γραμματικός κανόνας

Συγγενικά

• κανονισμός

→ και δείτε τις λέξεις κανών και κάννα

Πηγές

• κανόνισμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κανόνισμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.