γαστρίμαργος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	γαστρίμαργος	η	γαστρίμαργη	το	γαστρίμαργο
γενική	του	γαστρίμαργου	της	γαστρίμαργης	του	γαστρίμαργου
αιτιατική	τον	γαστρίμαργο	τη	γαστρίμαργη	το	γαστρίμαργο
κλητική		γαστρίμαργε		γαστρίμαργη		γαστρίμαργο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	γαστρίμαργοι	οι	γαστρίμαργες	τα	γαστρίμαργα
γενική	των	γαστρίμαργων	των	γαστρίμαργων	των	γαστρίμαργων
αιτιατική	τους	γαστρίμαργους	τις	γαστρίμαργες	τα	γαστρίμαργα
κλητική		γαστρίμαργοι		γαστρίμαργες		γαστρίμαργα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

γαστρίμαργος < αρχαία ελληνική γαστρίμαργος < γαστρί- ( < γαστήρ) + μάργος

Επίθετο

γαστρίμαργος, -η, -ο

• φαγάς, λαίμαργος, λιχούδης

Συγγενικά

• γαστριμαργία
• γαστριμαργικός
• λαίμαργος

Μεταφράσεις

    γαστρίμαργος

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	γαστρίμαργος	τὸ	γαστρίμαργον
γενική	τοῦ/τῆς	γαστριμάργου	τοῦ	γαστριμάργου
δοτική	τῷ/τῇ	γαστριμάργῳ	τῷ	γαστριμάργῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	γαστρίμαργον	τὸ	γαστρίμαργον
κλητική ὦ!		γαστρίμαργε		γαστρίμαργον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	γαστρίμαργοι	τὰ	γαστρίμαργᾰ
γενική	τῶν	γαστριμάργων	τῶν	γαστριμάργων
δοτική	τοῖς/ταῖς	γαστριμάργοις	τοῖς	γαστριμάργοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	γαστριμάργους	τὰ	γαστρίμαργᾰ
κλητική ὦ!		γαστρίμαργοι		γαστρίμαργᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	γαστριμάργω	τὼ	γαστριμάργω
γεν-δοτ	τοῖν	γαστριμάργοιν	τοῖν	γαστριμάργοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

γαστρίμαργος < γαστήρ + μάργος

Επίθετο

γαστρίμαργος, -ος, -ον

• αχόρταγος, λαίμαργος

  ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Πίνδαρος^w, Ὀλυμπιονίκαις^w, 1. Ἱέρωνι Συρακοσίῳ κέλητι, 52 Επιμ. Boeck, Pindari opera quae supersunt, 1811. (1.52)

  ἐμοὶ δʼ ἄπορα γαστρίμαργον μακάρων τινʼ εἰπεῖν· ἀφίσταμαι·

  Εγώ όμως λαίμαργο κανέναν απ᾽ τους μακάριους δεν γίνεται να πω· μακριά από μένα τέτοιος λόγος.

  Μετάφραση (2004): Γιάννης Οικονομίδης, @greek‑language.gr

  ※  4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Ἠθικὰ Νικομάχεια, 3, 1118b

  ἀναπλήρωσις γὰρ τῆς ἐνδείας ἡ φυσικὴ ἐπιθυμία. διὸ λέγονται οὗτοι γαστρίμαργοι, ὡς παρὰ τὸ δέον πληροῦντες αὐτήν. τοιοῦτοι δὲ γίνονται οἱ λίαν ἀνδραποδώδεις.

  η φυσική επιθυμία πάει ως την ικανοποίηση της ανάγκης. Αυτός είναι ο λόγος που τους ανθρώπους αυτούς τους λέμε «γαστρίμαργους», θέλοντας να πούμε ότι γεμίζουν την κοιλιά τους πέρα από όσο πρέπει — έτσι, πάντως, καταντούν οι απολύτως ευτελείς και τιποτένιοι άνθρωποι·

  Μετάφραση (2006): Δημήτριος Λυπουρλής, Θεσσαλονίκη:Ζήτρος @greek‑language.gr

  ≈ συνώνυμα: λαίμαργος

Πηγές

• γαστρίμαργος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• γαστρίμαργος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.