αύξηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αύξηση	οι	αυξήσεις
γενική	της	αύξησης*	των	αυξήσεων
αιτιατική	την	αύξηση	τις	αυξήσεις
κλητική		αύξηση		αυξήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αυξήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

αύξηση < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική αὔξη(σις) + -ση

αύξηση θηλυκό

η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του αυξάνω, η πρόκληση ανόδου στην ποσότητα ή στην αριθμητική τιμή
⮡ Η πιθανή αύξηση του πληθωρισμού είναι ανησυχητικό στοιχείο.
(γραμματική) μορφολογικό στοιχείο των παρελθοντικών χρόνων στα αρχαία και στα νέα ελληνικά
1. συλλαβική αύξηση: η πρόσθεση ενός ε- ή -η πριν το θέμα της λέξης, όταν αυτό αρχίζει από σύμφωνο, π.χ. βάζω, έβαζα, θέλω, ήθελα
2. χρονική αύξηση: η τροπή του αρχικού βραχέος φωνήεντος σε μακρό (στα αρχαία ελληνικά, π.χ. ὁρίζω, ὥριζον)
3. εσωτερική αύξηση: η αύξηση που εμφανίζεται μετά την πρόθεση σε σύνθετα ρήματα, πχ. καταγράφω, κατέγραψα)

→ και δείτε τη λέξη αυξάνω

αύξηση