έκφυλος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	έκφυλος	η	έκφυλη	το	έκφυλο
γενική	του	έκφυλου	της	έκφυλης	του	έκφυλου
αιτιατική	τον	έκφυλο	την	έκφυλη	το	έκφυλο
κλητική		έκφυλε		έκφυλη		έκφυλο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	έκφυλοι	οι	έκφυλες	τα	έκφυλα
γενική	των	έκφυλων	των	έκφυλων	των	έκφυλων
αιτιατική	τους	έκφυλους	τις	έκφυλες	τα	έκφυλα
κλητική		έκφυλοι		έκφυλες		έκφυλα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

έκφυλος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἔκφυλος (αφύσικος) < ἐκ + φῦλον, σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική dégénéré. Συγχρονικά αναλύεται σε έκ- + φύλ(ο) + -ος.

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈek.fi.los/

τυπογραφικός συλλαβισμός : έκ‐φυ‐λος

Επίθετο

έκφυλος, -η, -ο

• ακόλαστος, διεφθαρμένος

  ※  Τότε, την ώρα που στέγνωναν επάνω τους τα ιδρωμένα ρούχα, άρχιζε να διηγείται αλλιώς, χωρίς λιβάνι, με λέξεις για τη σάρκα του κόσμου, για μελαγχολικούς σουλτάνους, έκφυλους ιερωμένους, αυτάρεσκες χορεύτριες, φορτωμένες κρίκους στα πόδια κι άλλες ομορφιές των σεραγιών, που καμάρωναν το είδωλό τους σε στέρνες κάτω από κυπαρίσσια και ροδοδάφνες. (Ισίδωρος Ζουργός, Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο, εκδ. Πατάκης, 2016)

Παράγωγα

• έκφυλα (επίρρημα)

Συγγενικά

• αλλόφυλος
• έμφυλος

→ και δείτε τη λέξη φύλο

Μεταφράσεις

    έκφυλος

γαλλικά : dégénéré (fr), dépravé (fr), vicieux (fr)