άηχος

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός
ονομαστική	άηχος	άηχη	άηχο
γενική	άηχου	άηχης	άηχου
αιτιατική	άηχο	άηχη	άηχο
κλητική	άηχε	άηχη	άηχο
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	άηχοι	άηχες	άηχα
γενική	άηχων	άηχων	άηχων
αιτιατική	άηχους	άηχες	άηχα
κλητική	άηχοι	άηχες	άηχα

Ετυμολογία

άηχος < (λόγιο) ελληνιστική κοινή ἄηχος. Συγχρονικά αναλύεται σε ά- στερητικό + ήχ(ος) + -ος

για τον όρο της φωνητικής < σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική sourd

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈa.i.xɔs/

συλλαβισμός : ά‐η‐χος

Επίθετο

άηχος

1. που δεν βγάζει ήχο
2. (γλωσσολογία, φωνητική) φθόγγος κατά την εκφώνηση του οποίου οι φωνητικές χορδές δεν πάλλονται

   τα σύμφωνα [k], [p], [t], [s] είναι άηχα ενώ τα αντίστοιχά τους [g], [b], [d], [z] είναι ηχηρά

Αντώνυμα

• ηχηρός

Εκφράσεις

• άηχο σύμφωνο

Συγγενικές λέξεις

• αηχοποίηση
• και → δείτε τη λέξη ήχος

Μεταφράσεις

    χωρίς ήχο

αγγλικά : soundless (en) γαλλικά : sourd (fr), muet (fr) γερμανικά : tonlos (de), lautlos (de)

    όρος της φωνητικής

αγγλικά : voiceless (en), unvoiced (en) γαλλικά : sourd (fr) γερμανικά : stimmlos (de)