ὁδός

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ὁδός	αἱ	ὁδοί
γενική	τῆς	ὁδοῦ	τῶν	ὁδῶν
δοτική	τῇ	ὁδῷ	ταῖς	ὁδοῖς
αιτιατική	τὴν	ὁδόν	τὰς	ὁδούς
κλητική ὦ!		ὁδέ		ὁδοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὁδώ
γεν-δοτ	τοῖν		ὁδοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ὁδός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὁδός < (κληρονομημένο) πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *sodos < *sed- (κάθομαι / sedeo)

Ουσιαστικό

ὁδός θηλυκό

1. οδός, δρόμος
2. η ενέργεια του ταξιδεύω, το ταξίδι
3. (μεταφορικά) τρόπος, μέθοδος, σύστημα

Άλλες μορφές

• επικός τύπος : οὐδός

Σύνθετα

• ἄνοδος
• ἔξοδος
• ἔφοδος
• κάθοδος
• μέθοδος
• ὁδηγός
• ὁδίτης
• περίοδος
• περιοδικός
• πρόοδος
• φροῦδος

Πηγές

• «ὁδός» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• «ὁδός» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.