ὁδός

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός	Δυϊκός	Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁδός	ὁδώ	ὁδοί
Γενική	ὁδοῦ	ὁδοῖν	ὁδῶν
Δοτική	ὁδῷ	ὁδοῖν	ὁδοῖς
Αιτιατική	ὁδόν	ὁδώ	ὁδούς
Κλητική	ὁδέ	ὁδώ	ὁδοί

Ετυμολογία

ὁδός < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *sodos < *sed- (κάθομαι / sedeo)

Ουσιαστικό

ὁδός θηλυκό

1. οδός, δρόμος
2. η ενέργεια του ταξιδεύω, το ταξίδι
3. (μεταφορικά) τρόπος, μέθοδος, σύστημα

Σύνθετα

• ἄνοδος
• ἔξοδος
• ἔφοδος
• κάθοδος
• μέθοδος
• ὁδηγός
• περίοδος
• περιοδικός
• πρόοδος
• φροῦδος
• ὁδίτης

Άλλες μορφές

• επικός τύπος : οὐδός

Πηγές

• «ὁδός» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «ὁδός» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.