φροῦδος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	φροῦδος	ἡ	φρούδη & φροῦδος	τὸ	φροῦδον
γενική	τοῦ	φρούδου	τῆς	φρούδης & φρούδου	τοῦ	φρούδου
δοτική	τῷ	φρούδῳ	τῇ	φρούδῃ & φρούδῳ	τῷ	φρούδῳ
αιτιατική	τὸν	φροῦδον	τὴν	φρούδην & φροῦδον	τὸ	φροῦδον
κλητική ὦ!		φροῦδε		φρούδη & φροῦδε		φροῦδον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	φροῦδοι	αἱ	φροῦδαι & φροῦδοι	τὰ	φροῦδᾰ
γενική	τῶν	φρούδων	τῶν	φρούδων & φρούδων	τῶν	φρούδων
δοτική	τοῖς	φρούδοις	ταῖς	φρούδαις & φρούδοις	τοῖς	φρούδοις
αιτιατική	τοὺς	φρούδους	τὰς	φρούδᾱς & φρούδους	τὰ	φροῦδᾰ
κλητική ὦ!		φροῦδοι		φροῦδαι & φροῦδοι		φροῦδᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	φρούδω	τὼ	φρούδᾱ & φρούδω	τὼ	φρούδω
γεν-δοτ	τοῖν	φρούδοιν	τοῖν	φρούδαιν & φρούδοιν	τοῖν	φρούδοιν
Ο τύπος του θηλυκού σε -ος, λιγότερο συνηθισμένος.
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'ὕπατος' όπως «φαῦλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

φροῦδος < πρό + ὅδος > ὁδόω -ώ με μετάθεση της δασύτητας στην αρχή

Επίθετο

φροῦδος, -η, -ον & -ος, -ος, -ον

1. (για πρόσωπα) αυτός που απήλθε, που αναχώρησε, που έφυγε, που εξαφανίσθηκε, που χάθηκε
2. (μεταφορικά) κατεστραμμένος
3. (για πράγματα) χαμένος, εξαφανισμένος

Δείτε επίσης

• φροῦδαι ἐλπίδες
• νέα ελληνικά: φρούδος

Πηγές

• φροῦδος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• φροῦδος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.