Ἄδωνις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	Ἀδωνιδ- & Ἀδωνι-
ονομαστική	ὁ	Ἄδωνις	οἱ	Ἀδώνιδες
γενική	τοῦ	Ἀδώνιδος & Ἀδώνιος	τῶν	Ἀδωνίδων
δοτική	τῷ	Ἀδώνιδῐ	τοῖς	Ἀδώνισῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Ἄδωνιν	τοὺς	Ἀδώνιδᾰς
κλητική ὦ!		Ἄδωνι		Ἀδώνιδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἀδώνιδε
γεν-δοτ	τοῖν		Ἀδωνίδοιν
Από το θέμα Ἀδωνι- η γενική Ἀδώνιος.
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Αφροδίτη και Άδωνις, (αττικό ερυθρόμορφο αγγείο, 410 π.Χ., Μουσείο του Λούβρου).

Ετυμολογία

Ἄδωνις < φοινικική 𐤀𐤃𐤍 (ʾdn / ⁠adōn⁠, κύριος) < πρωτοσημιτική *ʾadan- (άρχω, κρίνω, δικάζω)

Κύριο όνομα

Ἄδωνις αρσενικό

1. (ελληνική μυθολογία) ο Άδωνης, γιος του Κινύρα και της Μύρρας, ευνοούμενος και μύστης της Αφροδίτης,

   ※  Ἄδωνιν ἡ Κυθήρη / ὡς εἶδε νεκρὸν ἤδη, / τυγνὰν ἔχοντα χαίταν / ὠχράν τε τὰν παρειάν, / ἄγειν τὸν ὗν πρὸς αὑτὰν / ἔταξε τὼς Ἔρωτας. (Θεόκριτος, Εἰς νεκρὸν Ἄδωνιν) → λείπει η μετάφραση

2. (μεταφορικά) ευνοούμενος, αγαπημένος

   ※  εἰσὶ δ᾽ οἳ καὶ ἐπὶ κάλλει θαυμάζεσθαι ἐθέλουσιν, καὶ δεῖ Ἀδώνιδας αὐτοὺς καὶ Ὑακίνθους ἀκούειν, πήχεως ἐνίοτε τὴν ῥῖνα ἔχοντας. (Λουκιανός, Περὶ τῶν ἐν Μισθῷ συνόντων, 35) → λείπει η μετάφραση

3. ανδρικό όνομα
4. (ιχθυολογία) είδος ψαριού (που πηδάει έξω από το νερό)

   ≈ συνώνυμα: ἐξώκοιτος

5. (φυτό) είδος ανεμώνης (Anemone fulgens)

Άλλες μορφές

• Ἄδων
• ὥδωνις (κράση για: ὁ Ἄδωνις

Παράγωγα

• Ἀδωναία
• Ἀδωνάρια
• Ἀδώνειος
• Ἀδωνηίς
• Ἀδωνιά
• Ἀδώνια
• Ἀδωνιακός
• Ἀδωνιάς
• Ἀδωνιασμός
• Ἀδωνιάζω
• Ἀδώνιος
• Ἀδωνίσιος
• Ἀδωνιών

Δείτε επίσης

• Για μεταφράσεις, → δείτε τη γραφή Άδωνης

Πηγές

• Ἄδωνις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• Ἄδωνις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.