φυτόν

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	φῠτο-
ονομαστική	τὸ	φυτόν	τὰ	φυτᾰ́
γενική	τοῦ	φυτοῦ	τῶν	φυτῶν
δοτική	τῷ	φυτῷ	τοῖς	φυτοῖς
αιτιατική	τὸ	φυτόν	τὰ	φυτᾰ́
κλητική ὦ!		φυτόν		φυτᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φυτώ
γεν-δοτ	τοῖν		φυτοῖν
2η κλίση, Κατηγορία όπως «φυτόν» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φυτόν < φύω • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

φυτόν

1. αυτό που φύεται από τη γη σε αντιδιαστολή προς τα ζώα, το φυτό

   φυτῶν ὄρχατοι (δενδρόκηποι)

   τὸν μὲν ἐγὼ θρέψασα φυτὸν ὣς γουνῷ ἀλωῆς (τον ανάθρεψα σαν δέντρο σε ψηλά αλώνια)

   φυτά ἀμπέλων

2. γενικά τα πλάσματα της δημιουργίας, οι απόγονοι, τα βλαστάρια, το γέννημα

   εἴ τις ἐμὲ καὶ σὲ καὶ τἆλλα φυτὰ (Πλάτωνας -Σοφιστής)

   γυναῖκες,.... ἀθλιώτατον φυτόν (οι γυναίκες ...είμαστε τα πιο δυστυχισμένα πλάσματα -Μήδεια)

   εἶτ᾽ οὐ περίεργόν ἐστιν ἄνθρωπος φυτόν

   Χαρίτων φυτόν

   ...φυτόν οὐράνιον (ο άνθρωπος είναι φυτό που έχει τις ρίζες του στον ουρανό, είναι γέννημα του ουρανού)

Σύνθετα

• φυτο- Αρχαίες ελληνικές λέξεις με πρόθημα φυτο- στο Βικιλεξικό

ενδεικτικά:

• φυτοβασίλειον
• φυτοειδῶς
• φυτοεργός
• φυτοφόρος
• φυτοφύλαξ
• φυτοκομέω
• φυτοκόμια
• φυτόομαι
• φυτοσκαφία
• φυτοσκάφος
• φυτοσπορία
• φυτόσπορος
• φυτοσπόρος
• φυτοτροφέομαι
• φυτοτροφία
• φυτότροφος
• φυτουργεῖον
• φυτουργέω
• φυτούργημα
• φυτουργία
• φυτουργικός
• φυτουργός
• φυτούριον

Επίθετο

φυτόν

1. το ουδέτερο του επιθέτου φυτός, φυτή, φυτόν
2. το ξύλινο γλυπτό
3. αυτό που είναι δημιουργημα φυσικό, γέννημα της φύσης, όχι τεχνητό
4. το γόνιμο

Πηγές

• «φυτόν» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «φυτόν» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.