φυτόν

Ελληνικά (el)

Ετυμολογία

φυτόν < αρχαία ελληνική φυτόν

Ουσιαστικό

φυτόν ουδέτερο

• (καθαρεύουσα) φυτό

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

φυτόν < φύω

Ουσιαστικό

φυτόν

1. αυτό που φύεται από τη γη σε αντιδιαστολή προς τα ζώα, το φυτό

   φυτῶν ὄρχατοι (δενδρόκηποι)

   τὸν μὲν ἐγὼ θρέψασα φυτὸν ὣς γουνῷ ἀλωῆς (τον ανάθρεψα σαν δέντρο σε ψηλά αλώνια)

   φυτά ἀμπέλων

2. γενικά τα πλάσματα της δημιουργίας, οι απόγονοι, τα βλαστάρια, το γέννημα

   εἴ τις ἐμὲ καὶ σὲ καὶ τἆλλα φυτὰ (Πλάτωνας -Σοφιστής)

   γυναῖκες,.... ἀθλιώτατον φυτόν (οι γυναίκες ...είμαστε τα πιο δυστυχισμένα πλάσματα -Μήδεια)

   εἶτ᾽ οὐ περίεργόν ἐστιν ἄνθρωπος φυτόν

   Χαρίτων φυτόν

   ...φυτόν οὐράνιον (ο άνθρωπος είναι φυτό που έχει τις ρίζες του στον ουρανό, είναι γέννημα του ουρανού)

Σύνθετα

• φυτοβασίλειον
• φυτοειδῶς
• φυτοεργός
• φυτοφόρος
• φυτοφύλαξ
• φυτοκομέω
• φυτοκόμια
• φυτόομαι
• φυτοσκαφία
• φυτοσκάφος
• φυτοσπορία
• φυτόσπορος
• φυτοσπόρος
• φυτοτροφέομαι
• φυτοτροφία
• φυτότροφος
• φυτουργεῖον
• φυτουργέω
• φυτούργημα
• φυτουργία
• φυτουργικός
• φυτουργός
• φυτούριον

Επίθετο

φυτόν

1. το ουδέτερο του επιθέτου φυτός, φυτή, φυτόν
2. το ξύλινο γλυπτό
3. αυτό που είναι δημιουργημα φυσικό, γέννημα της φύσης, όχι τεχνητό
4. το γόνιμο