φραστικός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	φραστικός	η	φραστική	το	φραστικό
γενική	του	φραστικού	της	φραστικής	του	φραστικού
αιτιατική	τον	φραστικό	τη	φραστική	το	φραστικό
κλητική		φραστικέ		φραστική		φραστικό
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	φραστικοί	οι	φραστικές	τα	φραστικά
γενική	των	φραστικών	των	φραστικών	των	φραστικών
αιτιατική	τους	φραστικούς	τις	φραστικές	τα	φραστικά
κλητική		φραστικοί		φραστικές		φραστικά
Κατηγορία όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

φραστικός < αρχαία ελληνική φραστικός

Επίθετο

φραστικός

• ο σχετικός με την έκφραση του λόγου, ο προφορικός ή ο εκφραστικός

• Το λάθος στο κείμενο ήταν φραστικό, πρόκειται για παρερμηνεία (συντακτικό λάθος ή επιλογή άκομψης λέξης)
• Οι δύο άνδρες είχαν έναν φραστικό διαπληκτισμό (τσακώθηκαν αλλά αντάλλαξαν κουβέντες χωρίς να έρθουν στα χέρια)

Σύνθετα

• εκφραστικός

Μεταφράσεις

    φραστικός

αγγλικά : phrasal (en), verbal (en) γαλλικά : phrastique (fr), verbal (fr)

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

φραστικός < φραστήρ < φράζω

Επίθετο

φραστικός

1. εκφραστικός, λεκτικός (αυτό που λέμε, όχι απαραιτήτως αυτό που εννοούμε ή σκεφτόμαστε)
2. το ουδέτερο (το φραστικόν) η δύναμη του λόγου

Συγγενικά

• φράσις
• φράζω διάφορο του φράσσω και φράττω
• φραδή
• φραδής
• φραδάζω
• φράδμων
• φραδμοσύνη
• φραστέον
• φράστωρ