φραδμοσύνη

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

φραδμοσύνη < αρχαιοελληνικό φράζω, συγγενές της φράσης και όχι του φράσσω και του φράγματος

Ουσιαστικό

φραδμοσύνη θηλυκό

• επιδεξιότητα, ευφυία

  ※  7ος πκε αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, Θεογονία, 883 (883-885)

  δή ῥα τότ᾽ ὤτρυνον βασιλευέμεν ἠδὲ ἀνάσσειν | Γαίης φραδμοσύνῃσιν Ὀλύμπιον εὐρύοπα Ζῆν | ἀθανάτων·

  παρότρυναν, με συμβουλές της Γης, τον Ολύμπιο Δία το μακρύβροντο | να βασιλέψει και να κυβερνήσει | τους αθάνατους.

  Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

Συγγενικά

• φράσις
• φραδάζω κάνω κάτι γνωστό, μιλώ για αυτό
• φραδής,-ής, -ές, γεν. -έος (συνετός, έμπειρος, ιδιαίτερα έξυπνος)
• φράδμων, -ων, -ον γεμ. -ονος (ό,τι και το φραδής
• φραστέον
• ὁ φραστήρ, -ῆρος (που δίνει πληροφορίες, καθοδηγεί, οδηγός)
• ὁ φράστωρ, -ορος (ο οδηγός)