φθόνος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	φθόνος	οι	φθόνοι
γενική	του	φθόνου	των	φθόνων
αιτιατική	τον	φθόνο	τους	φθόνους
κλητική		φθόνε		φθόνοι
Κατηγορία όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φθόνος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική φθόνος

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈfθo.nos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : φθό‐νος

Ουσιαστικό

φθόνος αρσενικό

• η δυσαρέσκεια και η λύπη για τα αγαθά ή την ευτυχία των άλλων

  ≈ συνώνυμα: ζήλια

Συγγενικά

• φθονερός
• φθονούμαι
• φθονώ

Δείτε επίσης

• κακεντρέχεια

Μεταφράσεις

    φθόνος

→ δείτε τη λέξη ζήλια

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	φθόνος	οἱ	φθόνοι
γενική	τοῦ	φθόνου	τῶν	φθόνων
δοτική	τῷ	φθόνῳ	τοῖς	φθόνοις
αιτιατική	τὸν	φθόνον	τοὺς	φθόνους
κλητική ὦ!		φθόνε		φθόνοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φθόνω
γεν-δοτ	τοῖν		φθόνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φθόνος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

φθόνος, -ου αρσενικό

• → λείπει ο ορισμός (ή οι ορισμοί) → ζητούμενο λήμμα

Παράγωγα

• ἄφθονος & παράγωγα
• φθονέω

Πηγές

• φθόνος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• φθόνος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.