φθονητός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	φθονητός	η	φθονητή	το	φθονητό
γενική	του	φθονητού	της	φθονητής	του	φθονητού
αιτιατική	τον	φθονητό	τη	φθονητή	το	φθονητό
κλητική		φθονητέ		φθονητή		φθονητό
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	φθονητοί	οι	φθονητές	τα	φθονητά
γενική	των	φθονητών	των	φθονητών	των	φθονητών
αιτιατική	τους	φθονητούς	τις	φθονητές	τα	φθονητά
κλητική		φθονητοί		φθονητές		φθονητά
Κατηγορία όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

φθονητός < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή φθονητός < αρχαία ελληνική φθονέω / φθονῶ, φθονη- + -τός (-ητός)

Προφορά

ΔΦΑ : /fθo.niˈtos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : φθο‐νη‐τός

Επίθετο

φθονητός, -ή, -ό

• (παρωχημένο) που προκαλεί τον φθόνο

  ≈ συνώνυμα: επίφθονος

  ≠ αντώνυμα: αφθόνητος

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη φθόνος

Μεταφράσεις

    φθονητός

→ δείτε τη λέξη επίφθονος

Πηγές

• φθονητός σελ.7609 - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία. (συντομογραφίες & συγγραφέων)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	φθονητός	ἡ	φθονητή	τὸ	φθονητόν
γενική	τοῦ	φθονητοῦ	τῆς	φθονητῆς	τοῦ	φθονητοῦ
δοτική	τῷ	φθονητῷ	τῇ	φθονητῇ	τῷ	φθονητῷ
αιτιατική	τὸν	φθονητόν	τὴν	φθονητήν	τὸ	φθονητόν
κλητική ὦ!		φθονητέ		φθονητή		φθονητόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	φθονητοί	αἱ	φθονηταί	τὰ	φθονητᾰ́
γενική	τῶν	φθονητῶν	τῶν	φθονητῶν	τῶν	φθονητῶν
δοτική	τοῖς	φθονητοῖς	ταῖς	φθονηταῖς	τοῖς	φθονητοῖς
αιτιατική	τοὺς	φθονητούς	τὰς	φθονητᾱ́ς	τὰ	φθονητᾰ́
κλητική ὦ!		φθονητοί		φθονηταί		φθονητᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	φθονητώ	τὼ	φθονητᾱ́	τὼ	φθονητώ
γεν-δοτ	τοῖν	φθονητοῖν	τοῖν	φθονηταῖν	τοῖν	φθονητοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

φθονητός (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική φθονέω / φθονῶ, φθονη- + -τός ((ρηματικό επίθετο) σε -ητός)

Επίθετο

φθονητός, -ή, -όν (ελληνιστική κοινή)

• επίφθονος, φθονητός

  ≠ αντώνυμα: ἀφθόνητος

Συγγενικά

με φθονητ-

• ἀφθόνητος
• φθονητέος
• φθονητικός
• φθονητικῶς

με φθον- → δείτε τη λέξη φθόνος

Πηγές

• φθονητός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• φθονητός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.