φαρακλός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	φαρακλός	η	φαρακλή	το	φαρακλό
γενική	του	φαρακλού	της	φαρακλής	του	φαρακλού
αιτιατική	τον	φαρακλό	τη	φαρακλή	το	φαρακλό
κλητική		φαρακλέ		φαρακλή		φαρακλό
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	φαρακλοί	οι	φαρακλές	τα	φαρακλά
γενική	των	φαρακλών	των	φαρακλών	των	φαρακλών
αιτιατική	τους	φαρακλούς	τις	φαρακλές	τα	φαρακλά
κλητική		φαρακλοί		φαρακλές		φαρακλά
Κατηγορία όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

φαρακλός < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική φαρακλός (ή όψιμη ελληνιστική κοινή ) < αρχαία ελληνική φαλακρός με αντι(μετάθεση) συμφώνων [l]-[r] > [r]-[l]

Προφορά

ΔΦΑ : /fa.ɾaˈklos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : φα‐ρα‐κλός

Επίθετο

φαρακλός, -ή, -ό

• (ιδιωματικό) άλλη μορφή του φαλακρός

  άλλες μορφές: καραφλός

Συγγενικά

• φαράκλα
• φαράκλας
• φαρακλίτσα
• φαρακλώνω

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)
• Όροι με φαρακλ- — Αναστασιάδη-Συμεωνίδη, Άννα (2003) Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη ISBN:960-231-097-9 & online @greek-language.gr (συντομογραφίες, αστερίσκος για λέξεις στη λογοτεχνία)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

φαρακλός < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή φαρακλός (όψιμη) < αρχαία ελληνική φαλακρός με αντι(μετάθεση)] συμφώνων [l]-[r] > [r]-[l]

Επίθετο

φαρακλός

• άλλη μορφή του φαλακρός

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	φαρακλός	ἡ	φαρακλή	τὸ	φαρακλόν
γενική	τοῦ	φαρακλοῦ	τῆς	φαρακλῆς	τοῦ	φαρακλοῦ
δοτική	τῷ	φαρακλῷ	τῇ	φαρακλῇ	τῷ	φαρακλῷ
αιτιατική	τὸν	φαρακλόν	τὴν	φαρακλήν	τὸ	φαρακλόν
κλητική ὦ!		φαρακλέ		φαρακλή		φαρακλόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	φαρακλοί	αἱ	φαρακλαί	τὰ	φαρακλᾰ́
γενική	τῶν	φαρακλῶν	τῶν	φαρακλῶν	τῶν	φαρακλῶν
δοτική	τοῖς	φαρακλοῖς	ταῖς	φαρακλαῖς	τοῖς	φαρακλοῖς
αιτιατική	τοὺς	φαρακλούς	τὰς	φαρακλᾱ́ς	τὰ	φαρακλᾰ́
κλητική ὦ!		φαρακλοί		φαρακλαί		φαρακλᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	φαρακλώ	τὼ	φαρακλᾱ́	τὼ	φαρακλώ
γεν-δοτ	τοῖν	φαρακλοῖν	τοῖν	φαρακλαῖν	τοῖν	φαρακλοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

φαρακλός όψιμη ελληνιστική κοινή < αρχαία ελληνική φαλακρός με αντι(μετάθεση) [l]-[r] > [r]-[l]

Επίθετο

φαρακλός, -ά, -όν (ελληνιστική κοινή)

• άλλη μορφή του φαλακρός

  ※  6ος πκε αιώνας [μεσαιωνικά χφφ] ⌘ Αίσωπος, 52.5@scaife.perseus)

  Τὰς δὲ πολιὰς ἐξέτειλεν ἡ κόρη, ὡς μὴ θέλωντα τοῦτον γέροντα εἶναι, ἕως φαρακλῶν ἐποίησαν οἱ δύο, γέλιον ὅμου καὶ ὄνειδος ἁπάντων.

Πηγές

• Αναζήτηση σώματος κειμένων με φαρακλ- @scaife.perseus