περιχώρηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	περιχώρηση	οι	περιχωρήσεις
γενική	της	περιχώρησης*	των	περιχωρήσεων
αιτιατική	την	περιχώρηση	τις	περιχωρήσεις
κλητική		περιχώρηση		περιχωρήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, περιχωρήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

περιχώρηση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή περιχώρη(σις) + -ση < αρχαία ελληνική περιχωρέω / περιχωρῶ < περι- + χωρέω / χωρῶ

Προφορά

ΔΦΑ : /pe.ɾiˈxo.ɾi.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πε‐ρι‐χώ‐ρη‐ση

Ουσιαστικό

περιχώρηση θηλυκό

• (χριστιανισμός) δείτε το ελληνιστικό περιχώρησις
  1. η συνύπαρξη τριών υποστάσεων, τριών προσώπων (Πατήρ, Υιός & Άγιο Πνεύμα), στην Αγία Τριάδα
  2. (χριστιανισμός) η συνύπαρξη στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού της θείας και της ανθρώπινης φύσης

Συνώνυμα

• αλληλοπεριχώρηση
• περίχωρα

→ και δείτε τις λέξεις περί και χώρος

Συγγενικά

• αλληλοπεριχώρηση

Μεταφράσεις

    περιχώρηση

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)
• περιχώρηση - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)