πεντηκοντούτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	πεντηκοντούτης	οι	πεντηκοντούτηδες
γενική	του	πεντηκοντούτη	των	πεντηκοντούτηδων
αιτιατική	τον	πεντηκοντούτη	τους	πεντηκοντούτηδες
κλητική		πεντηκοντούτη		πεντηκοντούτηδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πεντηκοντούτης < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική πεντηκοντούτης (επίθετο) < πεντήκοντα + -έτης (έτος)

Ουσιαστικό

πεντηκοντούτης αρσενικό (θηλυκό πεντηκοντούτις)

• (λόγιο) αυτός που έχει ηλικία πενήντα ετών

Συνώνυμα

• πενηντάρης
• πενηντάχρονος
• πεντηκονταετής

Συγγενικά

τριακοντούτης τεσσαρακοντούτης πεντηκοντούτης εξηκοντούτης εβδομηκοντούτης ογδοηκοντούτης ενενηκοντούτης εκατοντούτης

Μεταφράσεις

    πεντηκοντούτης

→ δείτε τη λέξη πενηντάχρονος

Πηγές

• πεντηκοντούτης - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

πεντηκοντούτης < συνηρημένος τύπος του άχρηστου *πεντηκοντοέτης < πεντηκονταέτης < < πεντήκοντα + -έτης (έτος)

Επίθετο

πεντηκοντούτης, -ης, -ες

• πενηντάχρονος, που διαρκεί πενήντα χρόνια

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Θουκυδίδης, Ἱστορίαι, 5, 27

  ἐπειδὴ γὰρ αἱ πεντηκοντούτεις σπονδαὶ ἐγένοντο καὶ ὕστερον ἡ ξυμμαχία, καὶ αἱ ἀπὸ τῆς Πελοποννήσου πρεσβεῖαι, αἵπερ παρεκλήθησαν ἐς αὐτά, ἀνεχώρουν ἐκ τῆς Λακεδαίμονος.

Παράγωγα

• πεντηκοντοῦτις θηλυκό

Αναφορές

Πηγές

• πεντηκοντούτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.