παροιμιογράφος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	παροιμιογράφος	οι	παροιμιογράφοι
γενική	του/της	παροιμιογράφου	των	παροιμιογράφων
αιτιατική	τον/την	παροιμιογράφο	τους/τις	παροιμιογράφους
κλητική		παροιμιογράφε		παροιμιογράφοι
Κατηγορία όπως «ζωγράφος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παροιμιογράφος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή παροιμιογράφος < αρχαία ελληνική παροιμί(α) + -ο- + -γράφος

Προφορά

ΔΦΑ : /pa.ɾi.mi.oˈɣɾa.fos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πα‐ροι‐μι‐ο‐γρά‐φος

Ουσιαστικό

παροιμιογράφος αρσενικό

1. (φιλολογία) συγγραφέας ή σχολιαστής παροιμιών κατά την ελληνιστική ή μεσαιωνική περίοδο
2. (γενικότερα αρσενικό ή θηλυκό) που καταγράφει παροιμίες σε συλλογή που καταρτίζει

Μεταφράσεις

    παροιμιογράφος

Πηγές

• παροιμιογράφος - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	παροιμιογράφος	οἱ	παροιμιογράφοι
γενική	τοῦ	παροιμιογράφου	τῶν	παροιμιογράφων
δοτική	τῷ	παροιμιογράφῳ	τοῖς	παροιμιογράφοις
αιτιατική	τὸν	παροιμιογράφον	τοὺς	παροιμιογράφους
κλητική ὦ!		παροιμιογράφε		παροιμιογράφοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παροιμιογράφω
γεν-δοτ	τοῖν		παροιμιογράφοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παροιμιογράφος (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική παροιμί(α) + -ο- + -γράφος

Ουσιαστικό

παροιμιογράφος αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) αυτός που συλλέγει και καταγράφει παροιμιών

Πηγές

• παροιμιογράφος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.