ξενιτεμένος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	ξενιτεμένος	η	ξενιτεμένη	το	ξενιτεμένο
γενική	του	ξενιτεμένου	της	ξενιτεμένης	του	ξενιτεμένου
αιτιατική	τον	ξενιτεμένο	την	ξενιτεμένη	το	ξενιτεμένο
κλητική		ξενιτεμένε		ξενιτεμένη		ξενιτεμένο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	ξενιτεμένοι	οι	ξενιτεμένες	τα	ξενιτεμένα
γενική	των	ξενιτεμένων	των	ξενιτεμένων	των	ξενιτεμένων
αιτιατική	τους	ξενιτεμένους	τις	ξενιτεμένες	τα	ξενιτεμένα
κλητική		ξενιτεμένοι		ξενιτεμένες		ξενιτεμένα
Κατηγορία όπως «αγαπημένος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Προφορά

ΔΦΑ : /kse.ni.teˈme.nos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ξε‐νη‐τε‐μέ‐νος

Μετοχή

ξενιτεμένος, -η, -ο (μετοχή παθητικού παρακειμένου)

• μετοχή παρακειμένου του ρήματος ξενιτεύομαι, ρήμα στην παθητική φωνή

  ※  Ξενιτεμμένο^[sic] μου πουλί, και παραπονεμένο, ...
  σου στέλνω μήλο σέπεται, κυδώνι μαραγκιάζει

  δημοτικό τραγούδι, Θεσσαλία, Arnold Passow, Τραγούδια Ρωμαΐικα, Popularia carmina Graeciae recentioris, Teubneri, 1860, σελ. 247

Συγγενικά

• ξενιτιά
• ξενιτεμός

→ και δείτε τη λέξη ξενιτεύομαι

Μεταφράσεις

    ξενιτεμένος

γαλλικά : exilé (fr)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Μετοχή

ξενιτεμένος

• μετοχή παθητικού παρακειμένου του ρήματος ξενιτεύω
  1. ξένος
  2. ξενιτεμένος
  3. (για λαό) εξόριστος

Πηγές

• ξενιτεύω, ξενιτεμένος -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].