ντερβίσης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ντερβίσης	οι	ντερβίσηδες
γενική	του	ντερβίση	των	ντερβίσηδων
αιτιατική	τον	ντερβίση	τους	ντερβίσηδες
κλητική		ντερβίση		ντερβίσηδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ντερβίσης < (άμεσο δάνειο) οθωμανική τουρκική درویش (derviş, φτωχός, αφοσιωμένος στο θεό) (τουρκική derviş) < περσική درویش (darvêš, ζητιάνος))^[1] < προέλευσης από τη μέση περσική . Δείτε και δερβίσης.

ντερβίσης αρσενικό

(ιστορία) μουσουλμάνος μοναχός που ζει σε τεκέ
(προσφώνηση, λαϊκότροπο) λεβέντης (ως κλητική προσφώνηση συνήθως)
※ Ντερβίση μου να 'ρχόσουνα μια ώρα στο τσαρδί μας / να 'βρισκες τους φίλους μας που (είν)ν’ όλοι δικοί μας (Μάρκος Βαμβακάρης, Ο Δερβίσης)

※ Και καρτερώ κάθε πρωί, λεβέντη, να περάσεις, / ντερβίση μου αραμπατζή, κι εσύ μη με ξεχάσεις. (Μάρκος Βαμβακάρης, Ο αραμπατζής)