νεωτερισμός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	νεωτερισμός	οι	νεωτερισμοί
γενική	του	νεωτερισμού	των	νεωτερισμών
αιτιατική	τον	νεωτερισμό	τους	νεωτερισμούς
κλητική		νεωτερισμέ		νεωτερισμοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

νεωτερισμός < αρχαία ελληνική νεωτερισμός (2. (σημασιολογικό δάνειο) γαλλική nouveauté)

Προφορά

ΔΦΑ : /ne.o.te.ɾiˈzmos/

Ουσιαστικό

νεωτερισμός αρσενικό

1. η εισαγωγή και υιοθέτηση οποιουδήποτε καινούριου πράγματος (ιδέα, τρόπος συμπεριφοράς, τεχνική, προϊόν, μέθοδος κ.λπ.)

   ≈ συνώνυμα: καινοτομία, μοντερνισμός

   ≠ αντώνυμα: αναχρονισμός, συντηρητικότητα

2. (ειδικότερα) η τάση που εμφανίζεται κάθε φορά στο χώρο της ένδυσης

   ≈ συνώνυμα: μόδα, συρμός

3. πληθυντικός (συνεκδοχικά) κατάστημα με ρούχα

   ※  Ξαναπήγε στη βιτρίνα των νεωτερισμών και ξανακοίταξε το πουλόβερ. (Ελένη Λαδιά, Διαδρομή)

Μεταφράσεις

    νεωτερισμός

γαλλικά : nouveauté (fr)