μούτος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	μούτος	η	μούτα	το	μούτο
γενική	του	μούτου	της	μούτας	του	μούτου
αιτιατική	τον	μούτο	τη	μούτα	το	μούτο
κλητική		μούτε		μούτα		μούτο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	μούτοι	οι	μούτες	τα	μούτα
γενική	των	μούτων	των	μούτων	των	μούτων
αιτιατική	τους	μούτους	τις	μούτες	τα	μούτα
κλητική		μούτοι		μούτες		μούτα
ομάδα 'ωραίος', Κατηγορία όπως «ωραίος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

μούτος < (άμεσο δάνειο) ιταλική muto

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈmu.tɔs/

τυπογραφικός συλλαβισμός : μού‐τος

Επίθετο

μούτος, -α, -ο

• (ιδιωματικό)
  1. που δεν μπορεί να μιλήσει, άφωνος, μουγγός
  2. αποσβολωμένος, σαστισμένος

Συνώνυμα

στην κοινή

• άλαλος, άφωνος
• βουβός, μουγγός

Δείτε επίσης

• μουτεύω
• μούτικος