μικρούλης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	μικρούλης	η	μικρούλα	το	μικρούλι & μικρούλικο
γενική	του	μικρούλη	της	μικρούλας	του	— μικρούλικου
αιτιατική	τον	μικρούλη	τη	μικρούλα	το	μικρούλι & μικρούλικο
κλητική		μικρούλη		μικρούλα		μικρούλι & μικρούλικο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	μικρούληδες	οι	μικρούλες	τα	μικρούλια & μικρούλικα
γενική	των	μικρούληδων		—	των	— μικρούλικων
αιτιατική	τους	μικρούληδες	τις	μικρούλες	τα	μικρούλια & μικρούλικα
κλητική		μικρούληδες		μικρούλες		μικρούλια & μικρούλικα
To ουδέτερο σε -ι και από τα επίθετα σε -ικος. Το αρσενικό, θηλυκό και το ουδέτερο σε -ι, και ως ουσιαστικά.
Κατηγορία όπως «μικρούλης» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

μικρούλης < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική μικρούλης < μικρ(ός) + υποκοριστικό επίθημα -ούλης

Προφορά

ΔΦΑ : /miˈkɾu.lis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : μι‐κρού‐λης

Επίθετο

μικρούλης, -α, -ι/-ικο

1. (υποκοριστικό) σχετικά μικρός

   ※  ⌘ Νίκος Καζαντζάκης (1η έκδ.1961) Ταξιδεύοντας: Ιταλία - Αίγυπτος - Σινά - Ιερουσαλήμ - Κύπρος - Ο Μοριάς, Ο Μοριάς, IX. Ο Γέρος του Μοριά. Αθήνα: Εκδόσεις Καζαντζάκη, 2011, ανατύπωση.

   όταν, μετά την απελευθέρωση, έπεσαν απάνω στην απλοϊκή μικρούλα Ελλάδα όλοι οι δασκάλοι κι ήθελαν να την ντύσουν αρχαία, να μιλάει αρχαία, να κυβερνιέται αρχαία, ο Κολοκοτρώνης κουνούσε το μυαλωμένο νηφάλιο κεφάλι του με θυμό και περγέλιο

2. (χαϊδευτικό) ο μικρός

   ※  ⌘ Νίκος Καζαντζάκης. (1938) Οδύσσεια, 13.874

   και τα μικρούλια ζα αναγλείφουνται στον ήλιο και στεγνώνουν

Συνώνυμα

• απόμικρος (διαλεκτικό, Αιγαίο)
• μικράκι
• μικρουλάκος
• μικρούλικος
• μικρούτσικος
• τοσοδούλης

Συγγενικά

• παραμικρός

→ και δείτε τη λέξη μικρός

Μεταφράσεις

για γλώσσες που δεν διαχωρίζουν το υποκοριστικό σε αυτόν τον όρο (ή γενικά) δείτε μικρός

    μικρούλης

Πηγές

• μικρός, μικρούλης - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

μικρούλης < μικρ(ός) + υποκοριστικό επίθημα -ούλης

Επίθετο

μικρούλης

1. (για μέγεθος) υποκοριστικό του μικρός
2. (για ηλικία) νεαρός

   ※  16ος/17ος αιώνας ⌘ Βιτσέντζος Κορνάρος, Ερωτόκριτος, Α.35 σελ.6 Ερωτόκριτος, Ποίημα ερωτικόν συντεθέν παρα Βικεντίου Κορνάρου Έκδοσις νέα, Εν Βενετία: Εκ της Ελλη. Τυπογρ. του Φοίνικος, 1862

   Μικρούλης ὑπανδρεύθηκε, κ’ ἐσυντροφιάσθη ὁμάδι,
   Μὲ τέρι, ποῦ ποτὲ κανεὶς δὲν τοὔβρισκε ψεγάδι. (Ο λόγος, για τον πατέρα της Αρετούσας.))

Κλιτικοί τύποι

• θηλυκό, και μίκρουλος

Συνώνυμα

• μικρούτσικος

Συγγενικά

• μικράκι, μικράκιν (ουδέτερο)
• μικρουλάκι (ουδέτερο)
• μικρούτσικος
• ὁλόμικρος
• πάμμικρος

→ και δείτε τη λέξη μικρός

Πηγές

• μικρούλης -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].