μανσέτα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	μανσέτα	οι	μανσέτες
γενική	της	μανσέτας	των	μανσετών
αιτιατική	τη	μανσέτα	τις	μανσέτες
κλητική		μανσέτα		μανσέτες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μανσέτα < (λόγιο δάνειο) γαλλική manchette + κατάληξη θηλυκού -α

Προφορά

ΔΦΑ : /manˈse.ta/

τυπογραφικός συλλαβισμός : μαν‐σέ‐τα

Ουσιαστικό

μανσέτα θηλυκό

1. (ενδυμασία) το κάτω τμήμα του μανικιού ενός πουκάμισου, στον καρπό, εκεί που κουμπώνουν τα μανικετόκουμπα, και το οποίο είναι συνήθως ενισχυμένο για να φθείρεται πιο δύσκολα

   ※  Καίει το μέτωπό μου, καίει ο σβέσκος μου, οι μανσέτες απ' το πουκάμισο πληγώνουν τους καρπούς των χεριών μου. (Γιάννης Ξανθούλης (1989) Ο χάρτινος Σεπτέμβρης της καρδιάς μας [μυθιστόρημα])

2. (αθλητισμός) κίνηση της πετοσφαίρισης στην οποία ο παίκτης δίνει πάσα με τη μπάλα να χτυπά στον καρπό του

Μεταφράσεις

    μανσέτα

αγγλικά : cuff (en)