μέταλλον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	μέταλλον	τὰ	μέταλλᾰ
γενική	τοῦ	μετάλλου	τῶν	μετάλλων
δοτική	τῷ	μετάλλῳ	τοῖς	μετάλλοις
αιτιατική	τὸ	μέταλλον	τὰ	μέταλλᾰ
κλητική ὦ!		μέταλλον		μέταλλᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μετάλλω
γεν-δοτ	τοῖν		μετάλλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μέταλλον, ήδη τον 5ο αιώνα, τεχνικός όρος < θέμα μεταλλ- που συνδέεται με το μεταλλάω (ερευνώ) αβέβαιης ετυμολογίας. Οι εκδοχές ετυμολόγησης περιλαμβάνουν, συναρπαγή φράσης «μετ' ἄλλα» (αναζητώ ανάμεσα σ' άλλα), ή δάνειο προελληνικής προέλευσης.

Ουσιαστικό

μέταλλον ουδέτερο

1. (αρχική σημασία) ορυχείο, μεταλλείο

   ⮡  ἁλὸς μέταλλον (ορυχείο αλατιού, Ηρόδοτος, 4.185)

2. (ελληνιστική σημασία) μέταλλο

Παράγωγα

• ἀντιμεταλλεύω
• ἐκμεταλλεύω
• ἐκμέταλλος
• μεταλλάρχης
• μετάλλατος
• μεταλλάω
• μεταλλεία
• μεταλλεῖον
• μεταλλεύς
• μετάλλευσις
• μεταλλευτής
• μεταλλευτικός
• μεταλλευτός
• μεταλλεύω
• μεταλλικός
• μεταλλίτης
• μεταλλίζομαι
• μεταλλουργεῖον
• μεταλλουργέω
• μεταλλουργός

Απόγονοι

μέταλλον (αρχαία ελληνικά)

⇒ νέα ελληνικά: μέταλλο

↷ λατινικά: metallum

↷ αγγλικά: metal

↷ γαλλικά: métal

↷ γερμανικά: Metall

→ και δείτε τη λέξη  metallum στο αγγλικό Βικιλεξικό

Δείτε επίσης

• Κατηγορία:Μεταλλουργία (αρχαία ελληνικά)
• (νέα ελληνικά) εκμεταλλεύομαι

Πηγές

• μέταλλον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μέταλλον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.