λογάριον

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

λογάριον < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική λογάριον με διαφορετική σημασία. Μορφολογικά αναλύεται σε λόγ(ος)  + υποκοριστικό επίθημα -άριον.

Ουσιαστικό

λογάριον ουδέτερο

• χρήματα, θησαυρός, περιουσία, πλούτος

  ※  12ος αιώνας ⌘ Ανωνύμου, Σπανέας, στίχ. 517 (516-517) @georgakas.lit.auth.gr

  ὁ κόσμος ἒν προσωρινὸς, ἡμέραις ὑπαγαίνουν,
  ὁ πλοῦτος, τὸ λογάριον ὡς ἄνεμος διαβαίνει.

  Wilhelm Wagner (επιμ.), Carmina graeca medii aevi, Teubner, Λειψία 1874, σ. 1-27.

  ※  12ος αιώνας ⌘ Άνωνύμου, Διγενής Ακρίτης, χειρόγραφο Άνδρου (16ος-17ος αιώνας) Μηλιαράκης, Αντώνιος. (1881) Βασίλειος Διγενής Ακρίτης: εποποιία Βυζαντινή της 10της εκατονταετηρίδος κατά το εν Άνδρω ανευρεθέν χειρόγραφον. Εκ του Τυπογραφείου της "Ελλ. Ανεξαρτησιας".

  καὶ κτήματα ἀρίθμητα ἐπέδωκεν νὰ ἔχουν
  λογάριόν τε περισσὸν, καὶ δούλους καὶ δουλίδας,
  καὶ διαφόρους στολισμοὺς καὶ τὴν λοιπὴν οὐσίαν.

Άλλες μορφές

• λοβάριν (επίσης κυπριακά λοβάριν)
• λαγάριν
• λογάρι (επίσης ποντιακά λογάρι)
• λογάριν (επίσης κυπριακό και ποντιακό ιδίωμα)

Παράγωγα

από το λογάριν

• λογαράς / -ᾶς

από το λογάρι

• λογαριάζω & παράγωγα όπως λογαριαστής, λογαριαστήριον

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις λόγος και λέγω

Πηγές

• λογάριον - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)
• λογάριον -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 
• σελ.198, Τόμος 9 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. 
• λογάρι - Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.

κείμενα:

• Ερωτοπαίγνια - Δημώδης Γραμματεία στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2015. Από τον Διγενή Ακρίτη (12ος αιώνας) έως την πτώση της Κρήτης (1669)
• λογάρι - Εμμανουήλ Κριαράς, Κατσαΐτης. Ιφιγένεια—Θυέστης—Κλαθμός Πελοποννήσου. Ανέκδοτα έργα. Κριτική έκδοση με εισαγωγή, σημειώσεις και γλωσσάριο, Αθήνα 1950, σελ. 4, σελ. 349

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	λογάριον	τὰ	λογάριᾰ
γενική	τοῦ	λογαρίου	τῶν	λογαρίων
δοτική	τῷ	λογαρίῳ	τοῖς	λογαρίοις
αιτιατική	τὸ	λογάριον	τὰ	λογάριᾰ
κλητική ὦ!		λογάριον		λογάριᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λογαρίω
γεν-δοτ	τοῖν		λογαρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λογάριον < λόγ(ος) + υποκοριστικό επίθημα -άριον

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: λογάριον (με διαφορετική σημασία)

Ουσιαστικό

λογάριον ουδέτερο

• (υποκοριστικό) μικρός λόγος

  ※  4ος πκε αιώνας ⌘ Δημοσθένης, Περὶ τῆς παραπρεσβείας, 255 @scaife.perseus.org

  σὺ δʼ ἐκεῖ προτείνας καὶ ὑποσχὼν καὶ καταισχύνας τούτους ἐνθάδε σεμνολογεῖ, καὶ λογάρια δύστηνα μελετήσας καὶ φωνασκήσας οὐκ οἴει δίκην δώσειν τηλικούτων καὶ τοσούτων ἀδικημάτων,

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις λόγος και λέγω

Πηγές

• λογάριον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λογάριον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.