λογάρι

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	λογάρι	τα	λογάρια
γενική	του	λογαριού	των	λογαριών
αιτιατική	το	λογάρι	τα	λογάρια
κλητική		λογάρι		λογάρια
Οι καταλήξεις -ιού, -ια, -ιών προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «τραγούδι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λογάρι < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική λογάρι(ο)(ν) < αρχαία ελληνική λογάριον, υποκοριστικό του λόγος < λέγω

Ουσιαστικό

λογάρι ουδέτερο

• (ιδιωματικό) χρήματα, πλούτος

Μεταφράσεις

    λογάρι

→ δείτε τις λέξεις χρήματα, περιουσία και πλούτος

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ουσιαστικό

λογάρι ουδέτερο, (επίσης αποτελεί ποντιακό ιδίωμα)

• άλλη μορφή του λογάριον

  ※  16ος/17ος αιώνας ⌘ Βιτσέντζος Κορνάρος, Ερωτόκριτος/Δ, στίχ. 1937 (στίχοι 1937-1938)

  Δεν ελυπάτο την εξάν, που'χασε, και λογάρι,
  μα επόνειεν έτοιον Άγουρον, και τέτοιο Παλικάρι.

  ※  17ος/18ος αιώνας, ⌘ Πέτρος Κατσαΐτης, Ιφιγένεια, στίχ. 64 (στίχοι 63-66)

  Δὲν λέγω πὼς τὰ χέρια σου ἔχουν τοῦ Μίδα χάρη
  καὶ σ' ὅ,τι ᾽γγίσουν γίνεται εὐθὺς χρυσὸ λογάρι
  καὶ πὼς τὸ ζαχαρένιο σου στόμα τὸ μέλιν ἔχει
  κ' ἡ εὐγλωττία σὰν ποταμὸς γλυκὺς ἀπ' αὐτο τρέχει.

  Εμμανουήλ Κριαράς, Κατσαΐτης: Ιφιγένεια - Θύεστης, Κλαθμός Πελοποννήσου, ανέκδοτα έργα. Κριτική έκδοση με εισαγωγή, σημειώσεις και γλωσσάριο, Αθήνα 1950, (1η έκδοση), σελ. 4

Άλλες μορφές

• → δείτε τη λέξη λογάριον

Πηγές

• λογάρι - Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.
• λογάρι -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 
• σελ.196, Τόμος 9 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. 
• Εμμανουήλ Κριαράς, Κατσαΐτης. Ιφιγένεια—Θυέστης—Κλαθμός Πελοποννήσου. Ανέκδοτα έργα. Κριτική έκδοση με εισαγωγή, σημειώσεις και γλωσσάριο, Αθήνα 1950, σελ. 4, σελ. 349